Rozwijający się w Polsce rynek zwierząt egzotycznych sprawia, iż wzrasta zapotrzebowanie na usługi specjalistyczne w zakresie chorób gadów, ptaków czy drobnych ssaków. Niestety, nadal niewiele uwagi przywiązuje się do inwazji pasożytniczych, szczególnie tych, które mają przebieg bezobjawowy.

Od jakiegoś czasu właściciele obserwowali zmniejszony apetyt, coraz mniejszą aktywność ruchową. Od kilku dni nastroszony, praktycznie nie jadł i siedział w jednym miejscu. Brak śladów wypróżnień.

Królik europejski (Oryctolagus cuniculus), należący do rzędu zajęczaków (Lagomorpha), dał początek królikom domowym, aktualnie jednym z najpopularniejszych zwierząt towarzyszących, a co za tym idzie – częstym pacjentom lekarzy weterynarii. Jednak wzrost popularności królików nie znalazł odzwierciedlenia w poziomie wiedzy na temat tego gatunku zarówno u właścicieli, jak i lekarzy weterynarii.

Niesprzyjająca budowa anatomiczna i fizjologia żołądka, a tym samym zupełny brak możliwości wymiotowania, czyni króliki bardzo podatnymi na wszelkie problemy gastryczne. Spośród nich najgroźniejszy i zarazem bardzo często diagnozowany jest syndrom rozszerzenia żołądka. Jako przypadłość pierwotna związany jest z upośledzoną dynamiką tego narządu, z wadliwym jego opróżnianiem, zaś jako przypadłość wtórna powodowany jest m.in. ciałami obcymi, które nie mogą przedostać się przez barierę odźwiernika żołądka, czy powszechnym gastroenteritis.

Często jedynym objawem kokcydiozy u królików domowych są okresowo występujące, krótkotrwałe biegunki. Mimo to kokcydioza jest jednostką chorobową, której nie należy lekceważyć, zwłaszcza że zdiagnozować ją jest naprawdę łatwo. Spośród wielu pierwotniaków należących do Coccidae u królików jedynie Eimeria odgrywają istotną rolę. Wiele gatunków jest niepatogennych, inne wywołują kokcydiozę jelitową (E. magna, E. media, E. perforans, E. irresidua), jest też E. stiedae, odpowiedzialna za kokcydiozę wątrobową (tab. 1).

Do lecznicy autora trafił pacjent – papuga nimfa, w wieku 7 lat, samica. Stan ogólny pacjentki był zły, miała silną duszność, była osłabiona, obrys brzucha powiększony.  Z wywiadu wynikało, że ptak około 2,5 miesiąca wcześniej leczony był w innej lecznicy z powodu wodobrzusza powstałego najprawdopodobniej na tle zapalenia otrzewnej i jajowodu wywołanego chronicznym składaniem jaj. Wykonano […]

Do Polikliniki Weterynaryjnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie została skierowana świnka morska gładkowłosa, samiec, w wieku 8 lat. Powodem konsultacji były: utrzymująca się od około miesiąca biegunka, brak apetytu, postępujące wychudzenie, objawy neurologiczne (drgawki, ruchy maneżowe) i osowiałość. Właściciel wspominał, że świnka morska była bardzo apatyczna, nie wykazywała chęci do zabawy przez cały czas narastania objawów. Pacjent […]

Chroniczne składanie jaj przez papugi to problem, z którym lekarz weterynarii może spotkać się dość często. Nie powinien on być lekceważony, gdyż może powodować poważne kłopoty zdrowotne. Gatunkami papug, u których najczęściej występuje chroniczne składanie jaj, są nimfy, papużki faliste i nierozłączki. PRZYCZYNY Na wystąpienie chronicznego składania jaj ma wpływ wiele czynników, do których można […]

W dostępnym piśmiennictwie nie stwierdzono opisów dotyczących gruczolaków ślinianek u świnek morskich, opisano jedynie przypadek guza mieszanego ślinianek (mixed tumors) [1]. Również u innych gatunków zwierząt, w tym u psów i kotów, nowotwory ślinianek występują stosunkowo rzadko [2]. Dotychczas jedyną skuteczną metodą ich leczenia jest chirurgiczne usunięcie guza [2, 3]. Rzadko podejmowane są próby leczenia za […]