Pasożyty u psa – rodzaje, symptomy, zagrożenia

Pasożyty psów i kotów są zjawiskiem powszechnym w naszym otoczeniu. Opiekunom psów czy kotów na zdrowiu zwierząt domowych powinno zależeć nie tylko z powodu troski o czworonożnych podopiecznych. To przede wszystkim podstawa opieki nad zwierzętami, lecz również dbałość o własne zdrowie i dobrostan członków rodziny. Ponadto wbrew obiegowym opiniom, nie tylko opiekunowie zwierząt są zagrożeni kontaktem z ekto- lub endopasożytami. Zapraszamy do dalszej lektury materiału.

Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock

Pasożyty są wśród nas

Pasożytnictwo (parazytyzm) to rodzaj drapieżnego współistnienia różnych organizmów żywych. Pasożyty są istotnym elementem każdego ekosystemu, lecz przede wszystkim są powodem wielu chorób wśród zwierząt i ludzi.

Pasożytem jest osobnik (świata zwierząt, owadów, roślin, bakterii, wirusów, pierwotniaków), który czerpie korzyści kosztem swojego gospodarza, zwanego żywicielem. Organizm żywiciela ponosi szkody z powodu aktywności pasożyta, lecz z reguły nie zagrażają one jego życiu. Dopiero zmasowana inwazja pasożyta (lub zły stan zdrowia żywiciela) może doprowadzić do wyniszczenia organizmu gospodarza i jego śmierci.

Aktywność pasożyta obniża komfort życia żywiciela. W przypadku endopasożytów (pasożytów wewnętrznych, jelitowych) choroba pasożytnicza może doprowadzić do silnych reakcji alergicznych, zaczopowania ważnych arterii wewnętrznych lub do zatrucia produktami metabolizmu robaka.

Pasożyty wewnętrze i zewnętrzne u psa – podział

Nasi czworonożni przyjaciele mogą paść ofiarami pasożytów jelitowych, zwanych również endopasożytami oraz zewnętrznych, ektopasożytów.

Do ektopasożytów zaliczamy powszechnie występujące: pchły, komary, meszki, wszy, wszoły, nużeńce, świerzbowce oraz kleszcze.

W dzisiejszym materiale przybliżymy tematykę pasożytów jelitowych.

Pasożyty jelitowe u psa – droga zarażenia zwierzęcia

Psy zarażają się pasożytami niezależnie od uwagi i troski swego opiekuna. Nie ma większego znaczenia czy zwierzę jest wyprowadzane wyłącznie na smyczy, pod kontrolą opiekuna, czy biega samopas po obejściu domu lub wałęsa się bez nadzoru.

Pasożyty jelitowe przedostają się do otoczenia wraz z odchodami chorych osobników. Jaja pasożytów są wyjątkowo odporne na niesprzyjające warunki atmosferyczne i mogą pozostawać w środowisku nawet wiele miesięcy w oczekiwaniu na dogodną sytuację, by przeniknąć do wnętrza kolejnego żywiciela.

Inwazyjne formy pasożytów jelitowych znajdują się w glebie lub na zabrudzonych nią przedmiotach, w tym pożywieniu (warzywa, owoce itp.). Pies kopiąc w ziemi dołki, bawiąc się z innymi zwierzętami, wylizując sobie łapy czy futro, nieświadomie wprowadza agresywne formy pasożytów do swojego organizmu.

Wrota układu pokarmowego to najczęstsza droga zarażania się psa robakami jelitowymi.

Częstą drogą infestacji jest zjedzenie mięsa (niedogotowanego, surowego lub bezpośrednio po polowaniu), w tkankach którego bytują otorbione (uśpione) formy robaków. Psy mogą zostać zarażone endopasożytami już na drodze prenatalnej, gdy z organizmu zarobaczonej suki w ciąży przedostaną się do worka owodniowego i zainfekują miot jeszcze przed narodzinami.

Szczenięta po narodzinach też mogą paść ofiarami inwazji pasożytów jelitowych. Wystarczy, iż matka karmiąca miot mlekiem zarazi się robakami, by wraz z pokarmem przekazać robaki swoim dzieciom.

Pasożytami zewnętrznymi pies zaraża się wskutek przelotnego kontaktu z innym, chorym osobnikiem lub poprzez z jajami ektopasożytów, pozostawionymi w środowisku.

Jak rozpoznać, że Twój pies jest zarażony pasożytami wewnętrznymi?

Objawy robaczycy u psa

Pies manifestuje objawy robaczycy na wiele sposobów. Do najbardziej powszechnych należy:

• biegunka
• wymioty
• zatwardzenia
• apatia
• krew w odchodach lub wymiocinach
• kaszel
• próby odksztuszania
• saneczkowanie
• nadmierne wylizywanie okolic okołoodbytowych
• niechęć do jedzenia lub wprost przeciwnie: nadmierny apatyt
• pogorszenie okrywy włosowej
• utrata wagi
• nerwowość

Biegunka czy wymioty mogą, lecz nie muszą wskazywać na symptomy inwazji pasożytów wewnętrznych. Dlatego też, z wątpliwościami i podejrzeniami odnośnie wystąpienia robaczycy u psa, należy udać się do lekarza weterynarii. Specjalista dokona oględzin czworonoga i zaleci wykonanie niezbędnych badań. Dopiero po otrzymaniu wyników można przystąpić do leczenia podopiecznego.