Zatwardzenie u kota – symptomy, choroby, diagnostyka

Zatwardzenie u kotów może wynikać z przejściowych kłopotów żywieniowych, lecz również może zwiastować poważne problemy zdrowotne. W poniższym materiale przedstawimy częste powody zaparcia u kotów oraz objawy towarzyszące zatwardzeniom, na które opiekun powinien zwrócić uwagę. Zapraszamy do lektury!

Zdjęcie ilustracyjne Adobe Stock

Jak rozpoznać zatwardzenie u kota?

Zanim przejdziemy do odpowiedzi na pytanie jak rozpoznać zatwardzenie u kota, trzeba wiedzieć jak często kot powinien się wypróżniać i jak powinien wyglądać stolec zdrowego kota.

Wiele zależy od rodzaju karmy, jaką kot przyjmuje. Jeśli kot jest karmiony suchą karmą wysokiej jakości, powinien oddawać stolec przynajmniej raz dziennie. Kot karmiony suchą karmą będzie oddawał kał suchy i w miarę twardy.

W sytuacji, gdy zwierzę jest żywione mokrą, tłustą karmą, wypróżnień może być więcej, a ich konsystencja powinna być bardziej wilgotna, lecz wciąż twarda.

Symptomy zatwardzenie u kota

Opiekuna kota powinien zwrócić uwagę na stan zdrowia kota, jeśli jego podopieczny:

• pozostawia czystą kuwetę przez minimum dwa dni (brak odchodów w piasku)
• podejmuje bezowocne próby wypróżnienia się
• miauczy przy kuwecie (wokalizacja bez widocznego powodu)
• garbi się przy kuwecie i zachowuje nerwowo
• traci ochotę na jedzenie i picie
• wymiotuje
• traci chęć do zwykłej aktywności

Potencjalne powody zatwardzenia u kota

Niezależnie od wymienionych niżej przyczyn częstych zaparć u kotów, nie wolno ich bagatelizować. Kot, który nie może się wypróżnić, cierpi i do obowiązków opiekuna należy pomóc swojemu podopiecznemu.

Częstym powodem zatwardzenia u kota są:

• kule włosowe – pilobezoary to zbite, suche kłęby sierści, które kot połyka podczas codziennej pielęgnacji futra. Kule włosowe mogą zatkać światło jelita grubego i doprowadzić do zaczopowania narządu. Pilobezoary są problemem zwłaszcza dla zwierząt o długiej, gęstej sierści. Kot, który nie może wydalić samodzielnie kul włosowych często również cierpi na niemożność oddania moczu. Jeśli nie zostanie podjęte działanie lecznicze, zwierzę może szybko utracić siły wskutek odwodnienia.
• błędy żywieniowe – kot powinien być karmiony mokrą, tłustą karmą oraz powinien mieć stały dostęp do świeżej wody. Kot żywiony wyłącznie suchą karmą ma zwiększoną potrzebę picia. Należy pamiętać, że kot nie napije się wody długo nie zmienianej, brudnej, starej. Idealnym rozwiązaniem jest ustawienie kilku misek z wodą lub zainwestowanie z fontannę lub wodospad dla kota, gdzie woda będzie w ciągłym ruchu.
• brak aktywności fizycznej – koty o spokojniejszym temperamencie oraz zwierzęta po sterylizacji mają tendencję do tycia i do zaparć. Takie zwierzęta należy stymulować do ruchu i zabawy, by pobudzić perystaltykę jelit i spalenia nadwyżki kalorycznej.
• Zjedzenie niejadalnego przedmiotu – podczas zabawy lub eksploracji terenu, ciekawskie koty zjadają upolowany sznurek, włóczkę czy wstążkę. Taki przedmiot może wywołać sensacje gastryczne i zaparcie. Pamiętaj! Nigdy nie wyciągaj na siłę przedmiotów, których końcówka wystaje z odbytu zwierzęcia. Możesz w ten sposób wyrządzić zwierzakowi krzywdę. W takiej sytuacji udaj się do kliniki weterynaryjnej po pomoc.
• stres – brudna kuweta, przeprowadzka, przybycie innego zwierzaka do domu, śmierć opiekuna mogą stanowić dla kota silną traumę i doprowadzić do zatwardzenia.
• choroby – hipokaliemia, nadczynnośc tarczycy, guzy w okolicach odbytu, zespół okrężnicy olbrzymiej itd.
• choroby neurologiczne
• urazy odcinka lędźwiowego
• deformacje ortopedyczne
• skutek uboczny farmakoterapii

Zasady postępowania w przypadku zatwardzenia u kota

Każdy przypadek zaparcia u kota powinien być skonsultowany u lekarza weterynarii. Kotu nie należy podawać leków i preparatów przeznaczonych dla ludzi. Nie znając dokładnej przyczyny zatwardzenia, możemy tylko zaszkodzić kotu, a nie przynieść ulgę.

Sposób leczenia zaparcia u kota zależy od przyczyny jego powstania.

Niezależnie jednak od przyczyn, w pierwszej kolejności lekarz musi doprowadzić do usprawnienia pracy jelita grubego, by organizm kota mógł pozbyć się nadmiaru mas kałowych.

W tym celu lekarz może zaaplikować:

• lewatywę
• leki przeczyszczające
• preparaty rozkurczowe
• kroplówkę
• zabieg chirurgiczny pod narkozą (w szczególnych przypadkach)