Jakie mogą być przyczyny wypadania sierści u psa?

W kwestii wypadającej sierści u czworonogów mamy dla Państwa dwie wiadomości: dobrą i złą. Zaczniemy od złej: każdy pies i każdy kot gubi sierść. Tutaj nie ma żadnych wyjątków. Dobra wiadomość natomiast jest taka, że pomożemy Państwu rozróżnić, kiedy wypadanie sierści jest czynnikiem naturalnej wymiany okrywy włosowej i jak poradzić sobie z tym problemem oraz wskażemy na symptomy chorobowe, wymagające interwencji lekarza weterynarii.

Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock

Wypadanie sierści u psa – naturalna wymiana okrywy włosowej

Opiekunowie zwierząt domowych skarżą się często w gabinecie weterynaryjnym na nadmierne linienie ich podopiecznych.

Najczęściej jednak obserwacja ta jest złudzeniem wynikającym z sezonowej zmiany okrywy włosowej u zwierząt domowych lub zaniedbaniami pielęgnacyjnymi ze strony opiekunów. Oczywiście, wypadanie sierści u psa może być spowodowane toczącym się w organizmie procesem chorobowym, lecz zanim przejdziemy do omawiania potencjalnych schorzeń weterynaryjnych, przypomnimy, jak wygląda naturalne zjawisko wymiany okrywy włosowej u psa.

Człowiek, podobnie do innych ssaków, również okresowo pozbywa się martwych włosów. Codziennie tracimy od 50 do 100 włosów i jest to całkowicie naturalne zjawisko.

Nasze psy pierwotnie zmieniały sierść zgodnie ze zmieniającymi się porami roku: na wiosnę i na jesień. Okres jesienno-zimowy zmuszał zwierzaki do starannego przygotowania skóry na chłodne miesiące, a przed upałami organizm psa zrzucał nadmiar sierści, niepotrzebnej w ciepłe dni.

Człowiek zaburzył naturalny rytm wymiany sierści zwierząt domowych, gdyż zabrał psy do ogrzewanych/klimatyzowanych pomieszczeń swoich domostw. Zakłócony proces zmiany szaty włosowej u psów skutkuje dziś wydłużonym cyklem linienia, choć zjawisko to odbywa się z mniejszym natężeniem, wbrew subiektywnej opinii opiekunów psów.

Wypadanie sierści u psów a rasy pierwotne

Innym powodem gubienia sierści u czworonogów mieszkających wraz człowiekiem jest specyficzna rasa psa.

Niektóre odmiany psów posiadają sierść złożoną z dwóch warstw włosia (podszerstek), gdyż w toku ewolucji natura wyposażyła zwierzęta pierwotnych ras w staranniejszą osłonę przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi.

Rasy pierwotne psa to zwierzęta, które najmniej różnią się genetycznie od swojego praprzodka – wilka. Do takich odmian zaliczamy między innymi:

• Mastyfy tybetańskie
• charty
• samojedy
• husky
• alaskany malamute
• shar pei
• shibę
• niektóre teriery
• chow chow
• akitę

Psy pozbawione podszerstka

Niektóre odmiany psów posiadają okrywę włosową przypominającą ludzkie włosy, bez charakterystycznego dla ras pierwotnych, podszerstka.

To ważna informacja dla osób poszukujących rasy psa, który proces linienia przechodzi praktycznie niepostrzeżenie.

Psy o długiej, miękkiej, przypominającej ludzkie włosy okrywie włosowej to:

• shi tzu
• pudle
• sznaucery

Innym rodzajem psów niesprawiających problemów higienicznych swoim opiekunom są zwierzęta o krótkiej sierści. Wprawdzie najczęściej posiadają podwójną konstrukcję okrywy włosowej, lecz z uwagi na niewielką długość włosia, linienie nie rzuca się w oczy.

Inne, naturalne powody gubienia sierści przez psa

Psy, podobnie jak my, ludzie, zmieniają okrywę włosową w okresie dziecięcym. Szczenięta przychodzą na świat z miękkim, aksamitnym puszkiem, by z czasem (około dwunastego roku życia) zgubić go na rzecz dorosłej okrywy włosowej.

Higiena okrywy włosowej u psa

Jednym z podstawowych obowiązków opiekuna psa jest zapewnienie swojemu podopiecznemu pielęgnacji sierści.

Systematyczne szczotkowanie zwierzaka pozwoli nie tylko zapewnić czystość w domu, lecz przede wszystkim:

• przyniesie psu ogromną ulgę w pozbyciu się martwego włosia
• pozwoli psu szybciej wyregulować temperaturę ciała
• poprawi cyrkulację krwi
• umożliwi pozbyć się potencjalnych pasożytów zewnętrznych (kleszcze!)
• zapobiegnie chorobom skóry u zwierzaka
• podniesie komfort życia zwierzakowi, gdyż pies nie wszędzie może się wygodnie podrapać
• udrażnia proces wentylacji skóry
• przyspiesza wzrost nowego włosia
• zapobiega filcowaniu się sierści

Zasady pielęgnacji sierści u psa

Sierść psa lega cyklicznemu procesowi obumierania i odnawiania się. W środowisku naturalnym zwierzę usuwa martwy włos ocierając się o gałęzie krzewów i ostre krawędzie np. skał czy kory drzew.

Mieszkając wraz ze swą ludzką rodziną w domu czy mieszkaniu, pies chcąc pozbyć się obumarłej sierści, może liczyć wyłącznie na pomoc swojego opiekuna.

Pies powinien być szczotkowany od szczenięcia. Tak wczesna pielęgnacja umożliwia przyzwyczajenie malucha do zabiegu niezbędnej higieny. Z czasem czworonóg zrozumie, że szczotkowanie przynosi mu ulgę i poprawia komfort życia.

Przyjmuje się, że psy o krótkiej, gładkowłosej sierści powinny być czesane przynajmniej raz w tygodniu, a kapane nie częściej niż co 6 tygodni.

Psy o długiej sierści wymagają więcej wysiłku od swoich opiekunów. Ich pielęgnacja powinna się odbywać codziennie. W okresie wzmożonego linienia konieczne jest zintensyfikowanie czynności oraz strzyżenie tych miejsc na skórze, gdzie sierść jest wyjątkowo długa.

Psy o jedwabistej sierści, przypominającej ludzkie włosy wymagają specjalnego traktowania. Tu może być potrzebna pomoc groomera, gdyż konieczne jest regularne strzyżenie i kąpanie. Do czesania miękkiego futra używać należy szczotki o gęstym włosiu.

Zwierzaki o szorstkiej sierści wymagają dużego wysiłku, by ich sierść pozostałą w dobrej kondycji. Podszerstek wymaga bowiem częstego i mocnego szczotkowania.

Wypadanie sierści – oznaki chorobowe

Nadmierne gubienie sierści w połączeniu z innymi symptomami, takimi jak:

• świąd
• łysienie plackowate
• pogorszenie stanu okrywy włosowej
• stany zapalne
• zmiany kolorytu skóry
• zmiana zachowania psa
• wymioty/biegunka
• apatia

mogą świadczyć o toczącym się procesie chorobowym w organizmie psa.

W takim przypadku niezbędna jest wizyta w poradni weterynaryjnej w celu rozpoznania przyczyn wypadania sierści u psa.

Choroby u psa związane z wypadaniem sierści:

• zaburzenia hormonalne
• zapalenie skóry
• grzybica
• choroby genetyczne
• stan stresowy
• robaczyca
• niedobory minerałów i witamin
• alergie
• zatrucie pokarmowe
• błędy w żywieniu