Lamblia u psa – groźna choroba pasożytnicza młodych psów

Lamblioza jest poważną chorobą pasożytniczą, wywoływaną przez pierwotniaki, której ofiarami padają najczęściej młode psy i kocięta. Nieleczona lamblioza prowadzi do ciężkich, wycieńczających biegunek, wymiotów, bólów brzucha, gorączki i wyniszczającego odwodnienia. W jaki sposób psy zarażają się lamblią i jak rozpoznać, czy zwierzę zmaga się z lambliozą? Zapraszamy do dalszej części materiału.

Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock

Lamblia – krótki opis pasożyta jelitowego

Ogoniastek jelitowy, wielkouściec jelitowy lub giardia jelitowa – to polskie nazwy używane do określenia groźnego organizmu pierwotniaczego z grupy wiciowców.

Giardia lamblia bytuje w przewodzie pokarmowym swojego żywiciela, głównie w jelicie cienkim, pęcherzyku żółciowym i dwunastnicy.

Pasożyt rozmnaża się przez podział. Podczas swej wędrówki po układzie jelitowym żywiciela otoczony jest ochronną tarczą, dzięki której potrafi przetrwać w środowisku niesprzyjający czas.

Pierwotniak trafia do otoczenia w odchodach chorego zwierzęcia w postaci cyst. Pasożyt jest niezwykle płodny: w jednym gramie odchodów może się znaleźć nawet milion cyst z agresywną formą robaka, a należy zaznaczyć, że do infestacji organizmu zwierzęcia wystarczy już kilkadziesiąt osobników.

Droga zarażenia lamblią

Podobnie jak w przypadku innych pasożytów jelitowych, tak i w przypadku tego drobnoustroju pasożytniczego, do transmisji dochodzi skutek przypadkowego zjedzenia cyst lamblii.

Cysty giardii mogą znajdować się na wszystkim, co ma styczność ze skażoną odchodami chorych zwierząt ziemią.

Pies zaraża się wylizując sobie łapy czy sierść brudną od grudek ziemi, zajadając źdźbła zanieczyszczonej trawy, gałęzi, pożywienia leżącego na ziemi. Źródłem zakażenia może być woda w kałuży, jeziorze, stawie, która pies beztrosko wypije.

Lamblioza a wiek i stan zdrowia żywiciela

Dorosłe, silne psy o sprawnym układzie immunologicznym szybko sobie radzą z inwazją pierwotniaka, lecz młode osobniki oraz te o słabszym układzie odpornościowym mogą ciężko przechodzić zmasowany atak pasożyta jelitowego.

Przyjmuje się, że wcześniejszy kontakt z pierwotniakiem, na etapie życia szczenięcego pozwala nabrać pewnego rodzaju odporności w dorosłym życiu psa, lecz nie zmienia to faktu, że nawet względnie zdrowe zwierzę dalej pozostaje czynnym roznosicielem pasożyta do środowiska stanowiąc ryzyko dla innych zwierząt oraz ludzi.

Lamblioza u ludzi

Pasożyt lamblii posiada umiejętność przekroczenia bariery gatunkowej i zarażenia człowieka. Ocenia się, że około 10% osób dorosłych w naszym kraju i od 25 do 50% dzieci i młodzieży miało kontakt z tym organizmem pasożytniczym.

Giardia bytuje u człowieka w dwunastnicy, kosmkach jelitowych, pęcherzyku żółciowym i w drogach żółciowych.

Objawy lambliozy u człowieka

• Bóle brzucha bez wyraźnego powodu
• Problemy trawienne
• Biegunki na przemian z zaparciami
• Specyficznie śmierdzące stolce
• Anemia
• Osłabienie
• Niedorozwój u dzieci
• Gorączka
• Niskie ciśnienie krwi
• Wysypka alergiczna
• Trądzik na twarzy

Diagnostyka lamblii

W celu rozpoznania giardiozy badaniu poddaje się próbki kału. Z uwagi na charakterystyczny cykl rozwojowy lamblii do badania należy pobrać kilka próbek, z różnego okresu czasu, gdyż jedno badanie wykonane w niewłaściwym okresie może przynieść wynik fałszywie ujemny i oddalić w czasie postawienie prawidłowej diagnozy.

Leczenie giardiozy u psa

Przyjmuje się, że leczeniem farmakologicznym obejmuje się wyłącznie te zwierzęta, u których występują silne objawy chorobowe lub których środowisko wymaga wzmożonej higieny sanitarnej (np., gdy w rodzinie są osoby o obniżonej odporności lub niemowlęta).