Duszności u psa – czy to może być kaszel kenelowy? 

Pojedynczy atak kaszlu u psa, nie powiązany z innymi objawami, raczej nie jest niczym groźnym, natomiast jeśli pojawia się wraz z surowiczym katarem, dusznościami, gorączką oraz ogólnym spadkiem aktywności i apatią najprawdopodniej oznacza, że pies cierpi na kaszel kenelowy. W takim wypadku wizyta u specjalisty jest niezbędna.

W poniższym artykule opowiemy jak dochodzi do zarażenia kaszlem kenelowym, a także jakie są jego charakterystyczne objawy które mogą przyspieszyć rozpoznanie choroby. Odpowiemy na pytania dotyczące leczenia kaszlu kenelowego u psa, oraz przybliżymy zasady profilaktyki w tym zakresie. Zapraszamy!

Kaszel kenelowy – poważna choroba zakaźna 

Kaszel kenelowy to potoczna nazwa zakaźnego zapalenia oskrzeli i tchawicy. Z tego powodu kaszel kenelowy w terminologii medycznej występuje często pod fachowymi nazwami takimi jak bordetella lub parainfluenza – od nazw bakterii (bordetella bronchseptica– bakteria krztuśca) i wirusa (wirus parainfluenzy) odpowiedzialnych za choroby układu oddechowego, w tym kaszel kenelowy.

Informacje o kaszlu kenelowym możemy też szukać pod hasłem kaszel psiarniowy, co bezpośrednio oddaje jego charakter – wysoce zaraźnej i łatwo przenoszącej się chorobie występującej najczęściej i rozprzestrzeniającej się wyjątkowo szybko w dużych skupiskach psów, jak schroniska, hotele dla psów (ale również na wystawach, zawodach, treningach).

Jak dochodzi do zarażenia kaszlem kenelowym? 

Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową, co oznacza, że patogeny wywołujące chorobę znajdują się w wydzielinach chorego psa. Dlatego, w większych skupiskach psów bardzo szybko jeden zaraża się od drugiego. Często nawet mówi się o wybuchu choroby w danym miejscu czy terenie. Nie oznacza to, że wyłącznie psy zgrupowane w takim miejscu są narażone na zachorowanie. W rzeczywistości równie łatwo może dojść do zarażenia podczas kontaktu z innym psem np. podczas spaceru, podczas korzystania z wspólnej miski z wodą w lecznicy czy markecie. Gdy chory pies znajomych obwącha nasze buty zostawiając na nich wydzielinę z nosa również taki kontakt psa w domu może skończyć się chorobą, gdyż zarazki na butach zostały przyniesione do nowego miejsca.

Objawy kaszlu kenelowego 

Od zarażenia, do pierwszych symptomów mija przeciętnie od 3 do 10 dni. W tym czasie, wirusy lub bakterie namnażają się i do początkowych objawów takich jak zmęczenie, brak apetytu, apatia dołączają kolejne, bardziej charakterystyczne i poważne, jak gorączka sięgająca do 40 stopni, duszności ze specyficznym suchym kaszlem, wysięk z nosa lub nawet ze spojówek. Rownocześnie z napadami kaszlu mogą się pojawić wymioty. Innym towarzyszącym objawem może być biegunka, lub – co szybciej zauważy lekarz weterynarii – powiększone węzły chłonne.

Kaszel kenelowy, które psy są najbardziej narażone na zachorowanie? 

Jest to zakaźna choroba układu oddechowego i zaatakować może zwierzę każdej rasy i w każdym wieku, jednak z uwagi na łatwość transmisji, w grupie o największym ryzyku są psy w skupiskach oraz o obniżonej odporności, a więc starsze, chore a także szczenięta. Warto więc pamiętać, że choroba może spotkać każdego pupila, za to sam jej przebieg zależny będzie już od ogólnego stanu zdrowia zwierzaka, warunków w jakich żyje, chorób towarzyszących. Na szczęści większość infekcji przebiega łagodnie tj. przypomina przeziębienie. Ciężki przebieg wymaga leczenia, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci.

Rozpoznanie, leczenie i profilaktyka kaszlu kenelowego 

Diagnozę stawia lekarz na podstawie rozpoznania typowych objawów, a samo leczenie uzależnione jest od intensywności przebiegu i rodzaju patogenu wywołującego stan chorobowy. W głównej mierze opiera się ono o zastosowanie leków objawowych czyli przeciwkaszlowych, przeciwgorączkowych a także podnoszących odporność. W przypadku infekcji bakteryjnej wskazana jest antybiotykoterapia. Jeśli w domu przebywają także inne zwierzęta zaleca się odizolowania chorego od zdrowych zwierząt, tym samym zmniejszając ryzyko zarażenia pozostałych a rekonwalescentowi zapewniając spokój na czas leczenia. W tym czasie należy również dbać o odpowiednie nawodnienie i odżywienie pacjenta. Można też zadbać o nawilżenie powierza w pomieszczeniu w którym przebywa pies, co pomoże w udrożnieniu nosa i oddychaniu.

Profilaktyka kaszlu kenelowego

Jeśli chodzi o profilaktykę, to najważniejszą i najefektywniejszą jej formą są szczepienia. Szczepić można już szczenięta (w wieku od 7 tygodni) a także dorosłe psy, preparatem w formie wziewnej zawiesiny do nosa. Szczepionka po wniknięciu do układu oddechowego potrzebuje ok 72 godziny na zbudowanie miejscowej odporności, która działać będzie ok roku dlatego powinna być cyklicznie powtarzana.

Redakcja – Zachir i Aisha