Glisty u psa

Jak rozpoznać, czy pies ma glisty?

Jeżeli na posłaniu psa lub w jego odchodach widzisz małe, białe ziarenka, przypominające wyglądem ryż, to możesz mieć pewność – Twój pies ma glisty.

Jak poradzić sobie z glistami u psa? Jak pasożyt dostał się do organizmu psa? W dalszej części artykułu dowiesz się pożytecznych informacji o pasożytach wewnętrznych i zagrożeniach, jakie niosą dla zdrowia Twojego zwierzaka. Zapraszamy!

Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock

Spis treści:

• Toksokaroza – choroba wywołana inwazją glist
• Drogi transmisji pasożyta
• Cykl rozwojowy glist u psa
• Objawy zarażenia glistami u psa
• Prewencja lepsza niż leczenie

Toksokaroza – choroba wywołana inwazją glist

Toksokaroza to choroba pasożytnicza zwierząt i ludzi wywołana przez obecność glisty psiej lub kociej.

Toxocara canis i Toxocara cati to pasożyty z grupy nicieni. Żywicielem ostatecznym są zwierzęta dzikie: lisy, wilki, szakale, szopy oraz domowe: psy i koty. W rzadkich przypadkach glistami odzwierzęcymi może zarazić się człowiek, lecz pasożyt nie przechodzi w organizmie ludzkim pełnego cyklu rozwojowego, a wyłącznie dochodzi do postaci larwalnej.

Drogi transmisji pasożyta

Pies zaraża się larwami glist kilkoma drogami:

• na etapie życia płodowego, gdy uśpione formy larw aktywują się wskutek produkcji hormonalnej u ciężarnej suki. Wędrują naczyniami krwionośnymi do łożyska i infekują miot. Dlatego też samice przed kryciem obowiązkowo się odrobacza, lecz raz zarażona suka z dużym prawdopodobieństwem zarazi kolejny miot.
• poprzez mleko matki
• spożycie mięsa zainfekowanego formą przetrwalnikową glisty
• zjedzenie odchodów chorego zwierzęcia
• wylizywanie sierści, na której znalazły się larwy glisty
• wylizywanie odbytu

Cykl rozwojowy glisty u psa

Po przedostaniu się do organizmu psa, drogą naczyń krwionośnych larwy wędrują w stronę różnych narządów wewnętrznych: do płuc, wątroby, mózgu, gałek ocznych, śledziony, rdzenia kręgowego. Glisty umiejscowione w płucach, wywołują u psa odruch kaszlu i wraz ze śliną dostają się znów do przewodu pokarmowego. W jelicie cienkim dochodzi do rozmnożenia się, a następnie wraz z kałem, jaja wydostają się do środowiska.

Samica glisty jest niezwykle płodna. W jeden dzień jest w stanie wydalić na zewnątrz od 20 do 50 tysięcy jaj.

Larwy, które nie przeniknęły do płuc, otorbiają się w narządach i w tej formie pozostają. Mogą stanowić zagrożenie, jeśli mięso z zakażonych narządów zostałoby spożyte przez inne zwierzę.

Larwy w środowisku potrzebują tygodni, by wejść w stan inwazyjny, zdolny do zarażenia kolejnych żywicieli. Dlatego tak ważne jest, by sprzątać odchody po swoim psie.

Objawy zarażenia glistami u psa

• kaszel
• biegunka
• zaparcia
• wymioty
• saneczkowanie
• świąd w okolicy odbytu
• wylizywanie okolic odbytu
• wychudzenie
• zła kondycja sierści
• zaburzenia wzrostu i rozwoju (u szczeniąt)
• brak apetytu lub nadmierny apetyt

Glisty są zagrożeniem dla zdrowia i życia szczeniąt, u których układ odpornościowy nie osiągnął pełnej sprawności. W przypadku dużej inwazji glist na organizm szczenięcia, może dojść do zaczopowania światła jelita i śmierci.

Na ryzyko toksokarozy narażone są również psy osłabione innymi chorobami, psi seniorzy i zwierzęta w czasie leczenia.

U zdrowych osobników toksokaroza przechodzi bezobjawowo, a zarażone zwierzę jest wyłącznie czynnymi roznosicielem glist.

Prewencja lepsza niż leczenie

Najlepszym sposobem, by ochronić swoje zwierzę, jest systematyczne i regularne stosowanie preparatów odrobaczających.

Szczenięta po narodzinach odrobacza się w drugim lub trzecim tygodniu życia. Dorosłe psy powinny być odrobaczane przynajmniej trzy razy w roku.

Człowiek może zarazić się glistami nie tylko od swojego pupila. Nawet osoba, która nigdy nie miała styczności ze zwierzętami, może paść ofiarą toksokarozy.

Wystarczy zabawa w piasku piaskownicy, której nikt nie pilnuje i nie zasłania przed zwierzętami, by mogło dojść do inwazji na dziecko.

W piasek mogą załatwiać swe naturalne potrzeby zarażone psy lub koty. Potem już prosta droga do zarażenia człowieka.

Toksokaroza nazywana jest również chorobą brudnych rąk. Zjedzenie niemytych warzy, owoców, jedzenia z ziemi i nieumycie dłoni przed posiłkiem mogą spowodować chorobę pasożytniczą.