Lek na robaki dla psa

Odpowiedzialna opieka nad psem nie powinna się ograniczać tylko do czynności wychodzenia na spacer, zabawy z piłeczką czy regularnego kąpania czworonoga w psim salonie urody. To również obowiązek zapewnienia czworonożnemu podopiecznemu parasola ochronnego przed chorobami i pasożytami. Szczepienia ochronne i regularne odrobaczanie pozwoli zachować zdrowie psa w dobrej kondycji na długie lata. Oprócz troski o dobrostan zwierzęcia nie wolno zapomnieć jak ważna jest profilaktyka przeciw robakom dla zdrowia samych opiekunów i członków ich rodziny.

Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock

W artykule znajdziesz:

• Ektopasożyty – pasożyty zewnętrzne
• Endopasożyty – pasożyty jelitowe
• Symptomy pasożytów wewnętrznych u psa
• Profilaktyka

Ektopasożyty – pasożyty zewnętrzne

Ektopasożyty to robaki żerujące na skórze lub krwi swych żywicieli. Do tej grupy pasożytów zewnętrznych zaliczyć można:

• kleszcze
• pchły
• wszy
• wszoły
• komary
• meszki
• nużeńce
• świerzbowce

Pasożyty zewnętrzne występują powszechnie w otoczeniu naszym i naszych podopiecznych. Specjaliści szacują, iż blisko 85% zwierząt domowych miało choć raz w życiu kontakt z tym zagrożeniem. Trudno znaleźć opiekuna psa czy kota, który by nie miał przykrych doświadczeń związanych z ektopasożytami.

Wprawdzie aktywność ektopasożytów rzadko zagraża życiu psów (wyjątkiem jest babeszjoza przenoszona przez zainfekowane pierwotniakiem Babesia canis kleszcze), to inwazja pasożytów zewnętrznych poważnie obniża komfort życia psa prowadząc do świądu, samookaleczenia i infekcji wtórnych (bakteryjnych, grzybicznych, wirusowych).

Pasożyty zewnętrzne żywią się krwią lub naskórkiem swego żywiciela. Niektóre z nich podczas pobierania krwi od ofiary jednocześnie przekazują mu do krwioobiegu chorobotwórcze drobnoustroje, którymi same są zainfekowane.

Dobrym przykładem ektopasożyta pełniącego funkcję wektora innych chorób jest wspomniany wcześniej kleszcz.

Kleszcz może przenieść na swego żywiciela ostatecznego, psa poważne choroby:

• babeszjozę
• boreliozę
• anaplazmozę
• hepatozoonozę
• odkleszczowe zapalenie mózgu

Innym przykładem pasożyta przenoszącego chorobotwórcze patogeny jest komar. Komar może zarazić psa larwami nicienia Dirofilaria, co prowadzi do dirofilariozy.

Tasiemiec psi wykorzystuje zwyczaje żywieniowe innego pasożyta, pchły, do inwazji na układ pokarmowy psów i kotów.

W ten sposób tasiemiec, pasożyt wewnętrzny jest w stanie zaatakować zwierzęta na stałe pozostające w domu.

Endopasożyty – pasożyty wewnętrzne

Pasożyty jelitowe, dla których pies jest żywicielem ostatecznym można podzielić na:

• tasiemce – np. psi i bąblowiec
• nicienie – glisty, tęgoryjce i włosogłówkę
• wiciowce

Najczęściej pasożyty wewnętrzne przedostają się do organizmu psa przez wrota układu pokarmowego. W większości przypadków inwazyjne, zdolne do zarażania kolejnych stworzeń formy endopasożytów są wydalane do środowiska w odchodach chorych zwierząt.

Przykładowe drogi infestacji psa pasożytami wewnętrznymi:

• spożycie pokarmu zabrudzonego zainfekowaną jajami pasożyta ziemią (warzywa, owoce, karma)
• wylizywanie łap, sierści zabrudzonej skażoną glebą
• picie ze zbiornika wodnego, z którego wcześniej piło zarobaczone zwierzę (kałuże, sadzawki)
• korzystanie z tych samych misek, posłań, zabawek, co inne zwierzęta
• koprofagia, zjadanie odchodów zwierząt
• zjedzenie padłego lub upolowanego zwierzęcia, w tkankach którego przebywają otorbione formy pasożyta
• zjadanie półsurowego lub niedogotowanego mięsa
• w ciąży, poprzez łożysko zarobaczonej suki
• podczas karmienia mlekiem matki

Symptomy pasożytów wewnętrznych u psa

Aktywność życiowa robaków jelitowych w narządach wewnętrznych psa ma negatywny, a często i dewastujący wpływ na kondycję zdrowotną żywiciela. W sytuacji, gdy pasożyty wewnętrzne opanowują organizm młodego, niedojrzałego lub osłabionego innymi chorobami zwierzęcia, układ odpornościowy nie radzi sobie z odpadami metabolizmu pasożyta i choruje. Zmasowana robaczyca u słabszych zwierząt manifestuje się silnymi reakcjami alergicznymi, wycieńczającymi biegunkami czy wymiotami, zaburzeniami rozwoju (u młodych zwierząt), a w skrajnych przypadkach może prowadzić do śmierci.

Do najczęstszych sygnałów inwazji pasożytów jelitowych u psa należą:

• zaburzenia funkcjonowania układu trawiennego – zatwardzenia, biegunki, wymioty
• saneczkowanie
• nerwowe wygryzanie lub wylizywanie okolic okołoodbytowych
• widoczne na połaniu i w najbliższej okolicy psa larwy i jaja robaków
• niechęć do jedzenia, picia, zabawy, apatia

Profilaktyka przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym

Najlepszym sposobem uniknięcia problemów zdrowotnych u psa, spowodowanych drapieżczą działalnością pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych jest regularne stosowanie preparatów bójczych dla endo- i ektopasożytów.

W opracowaniu harmonogramu odrobaczania z pewnością pomoże zaufany lekarz weterynarii.