Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Odrobaczanie szczeniaka – kiedy przeprowadzić i ile kosztuje?

Szczenię powinno być pod opieką weterynaryjną od pierwszych chwil swojego życia. Niektóre pasożyty jelitowe potrafią przedostać się do worka owodniowego ciężarnej suki i zainfekować miot jeszcze przed narodzinami! Inne robaki zarażają psie maluchy drogą laktogenną lub przez bezpośredni kontakt z zarobaczoną matką.

Jakie pasożyty jelitowe mogą zaatakować szczenięta? Kiedy odrobaczać szczeniaki i jaki jest koszt odrobaczania? Zapraszamy do lektury!

Zdjęcia ilustracyjne / Adobe Stock

Jakie endopasożyty zagrażają szczeniętom?

Do najbardziej powszechnych pasożytów z grupy nicieni, atakujących szczenięta są:

  • Glista psia Toxocara canis
  • Tęgoryjec Ancylostoma caninum

Żaden z tych nicieni raczej nie stanowi śmiertelnego zagrożenia dla życia szczeniąt, lecz zaniechanie odrobaczania i niezaleczona robaczyca może doprowadzić psie maluchy do poważnych zaburzeń rozwojowych, wycieńczenia i anemii. Ponadto osłabiony walką z pasożytami organizm nie ma siły przeciwstawiać się innym chorobom.

Tęgoryjec Ancylostoma caninum

Nazwa pasożyta łączy się ze specyficzną budową tego nicienia i sposobem żerowania. Tęgoryjec, choć niewielkiego rozmiaru (9-15 mm) wyposażony jest w dużą, uzbrojoną w zęby torebkę gębową, którą przyczepia się do ścianek jelita cienkiego i przez którą pobiera krew.

Tęgoryjec przedostaje się do otoczenia w odchodach zarażonego osobnika. W wydalonym kale w ciągu doby wylęgają się larwy. Po kolejnych kilku dniach przechodzą w formę inwazyjną, która stanowi zagrożenie dla kolejnych zwierząt lub ludzi.

Tęgoryjce są dobrze zabezpieczone przed niesprzyjającymi warunkami środowiskowymi. W niekorzystnym otoczeniu, dzięki otaczającej larwy wylince, mogą przetrwać do kilku miesięcy bez żywiciela.

Szczenię zaraża się tęgoryjcem przez drogę pokarmową, bezpośredni kontakt z zarażonym osobnikiem lub na etapie prenatalnym.

Po przedostaniu się do organizmu psa, pasożyt w ciągu 2 – 3 tygodni przeobraża się w jelicie cienkim w dorosłą formę. Larwy, które przedostały się do innych narządów, pozostają w uśpieniu.

Jeśli suka, w której narządach przebywa otorbiona postać tęgoryjca zajdzie w ciążę, pasożyt aktywuje się i przedostaje wraz z krwią do worka owodniowego i atakuje nienarodzone szczenięta.

Glista psia Toxocara canis

Glistnica to dość powszechna choroba pasożytnicza wywoływana przez nicienie z gatunku glist.

Glisty to obłe, cienkie robaki dochodzące do 19 cm. Pasożyt bytuje w jelicie cienkim zwierzęcia, pożywiając się składnikami odżywczymi z układu pokarmowego żywiciela. Aktywność endopasożyta uszkadza błonę śluzową jelita cienkiego, co powoduje obecność krwi w kale zwierzęcia.

Pies może zarazić się glistnicą w podobny sposób, jak tęgoryjcem, poprzez: układ pokarmowy, w mleku matki lub na etapie prenatalnym, od zainfekowanej suki.

Zwierzę zaraża się najczęściej zjadając przypadkowo larwy glisty z otoczenia. Po przedostaniu się do organizmu psa, pasożyt przemieszcza się do jelita cienkiego, a potem do płuc.

Aktywność larw powoduje podrażnienie narządów i prowokuje psa do kaszlu. W ten sposób pasożyt przedostaje się znów do układu pokarmowego, gdzie glista przechodzi w formę dorosłą, dokonuje prokreacji. Następnie wraz z odchodami psa wydalane są jaja do środowiska.

Samica glisty wydala do otoczenia jednorazowo dużą ilość jaj. Przyjmuje się, że w 1 gramie kału może się mieścić nawet kilkaset jaj.

Larwy, które przedostały się do innych, niż płuca organów, pozostają w uśpieniu. I podobnie jak w przypadku tęgoryjca, suka w ciąży, zarażona wcześniej glistnicą, najprawdopodobniej przekaże chorobę swoim szczeniętom.

Kiedy odrobaczać szczeniaka

Jeśli kondycja zdrowotna szczeniaka pozwala, to pierwsze odrobaczanie należy przeprowadzić w drugim tygodniu życia.

W przypadku, gdy organizm szczenięcia został poważnie opanowany przez robaki, należy najpierw ustabilizować stan zdrowia psa, a następnie podać preparaty odrobaczające.

Szczenięta powinny być odrobaczane co dwa tygodnie, aż do zakończenia karmienia przez sukę i jeszcze dwa tygodnie później.

Po wykonaniu szczepień ochronnych, szczenię powinno być odrobaczane co miesiąc, aż do ukończenia szóstego miesiąca życia.

Koszt odrobaczania szczeniaka

Koszt zabiegu odrobaczania szczeniaka zależy od rodzaju wybranego preparatu i od wagi psa.

Lekarstwo na odrobaczanie dawkuje się w podziale na kilogramy masy ciała psa.

Nasi klienci