Dodano: 19.01.2021, Kategorie: Koty, Porady i Ciekawostki
Przyczyny obecności krwi w kale kota
Krew w kale kota jest oznaką poważnego problemu zdrowotnego u zwierzaka i powinna skłonić opiekuna do szukania pomocy w klinice weterynaryjnej. Nie lekceważ tego zjawiska! Krew w kale kota może być spowodowana rozwijającą się chorobą nowotworową, wynikać z inwazji pasożytów lub oznaczać uszkodzenie mechaniczne przewodu pokarmowego. Zapraszamy do dalszej części materiału, w którym opiszemy symptomy choroby pasożytniczej, drogi transmisji robaków, sposoby profilaktyki i rodzaje pasożytów atakujących kota.
Zdjęcie ilustracyjne / Adobe Stock
Endopasożyty atakujące organizm kot
Pasożyty wewnętrzne dokonujące inwazji na organizm kota można podzielić na dwa rodzaje:
- pierwotniaki
- robaki jelitowe
Kokcydioza i giardioza
Choroby wywołane obecnością jednokomórkowych pierwotniaków to kokcydioza i giardioza.
Ofiarami kokcydiozy i giardiozy padają przeważanie kocięta o niewykształconym jeszcze w pełni układzie odpornościowym, koty starsze, osłabione inne chorobami oraz narażone na silny stres (adopcja, porzucenie).
Drogi transmisji patogenów
Giardioza kot może się zarazić od innych osobników, poprzez korzystanie z tych samych misek, kuwet, a przede wszystkim drogą pokarmową.
Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez spożycie przypadkowe cyst lub oocyst pierwotniaka znajdujących się w mięsie upolowanego gryzonia, glebie, na roślinach lub podczas wylizywania sierści chorego osobnika czy zjedzenie zainfekowanych odchodów.
Cysty giardiozy wykazują niezwykle silne właściwości przetrwania w niesprzyjających warunkach środowiskowych. Potrafią czekać na żywiciela w otoczeniu do kilku miesięcy.
Pasożyty jelitowe atakujące układ pokarmowy kota to robaki z grupy nicieni i tasiemców.
Robaki jelitowe mogą zaatakować każdego kota, niezależnie od wieku, rasy czy warunków życiowych. W przypadku silnych i zdrowych jednostek, choroba pasożytnicza może nie być widoczna i pozostawać w formie utajonej (co nie zmniejsza ryzyka zarażania innych zwierząt). Taki przebieg choroby nie obniża komfortu życia zwierzaka. Natomiast w przypadku bardzo młodych kociąt, kocich seniorów czy schorowanych osobników, zmasowany atak pasożytów może doprowadzić do wycieńczenia i śmierci kota.
Drogi transmisji robaków jelitowych
Najczęściej koty zarażają się jajami czy larwalną postacią pasożyta jelitowego podczas spożywania:
- mięsa upolowanego gryzonia lub ptaka
- w ubrudzonym pokarmie
- podczas wylizywania sierści chorego osobnika
- trawy zanieczyszczonej pasożytami
- odchodów chorych zwierząt
- pijąc mleko zarażonej kotki
Koty wychodzące i żyjące dziko stanowią bardziej prawdopodobny cel inwazji robaków jelitowych niż koty przebywające na stałe w mieszkaniu.
Nie należy jednak pozostawać w złudnym uczuciu bezpieczeństwa, gdyż kot niewychodzący również może paść ofiarą pasożytów. Wystarczy, iż opiekun przyniesie ze śmietnika czy piwnicy na odzieży pchły zarażone jajami tasiemca psiego.
Pchły szybko przedostają się na domowego mruczka i rozpoczynają żerowanie. Podczas wylizywania i wygryzania swędzącej skóry, kot połyka zainfekowane jajami tasiemca pchły.
Symptomy choroby pasożytniczej u kota
- krew w kale
- wodnista biegunka ostrego przebiegu, często nawracająca
- śluz w kale
- podrażnienie odbytu i jego okolic
- wymioty
- brak apetytu
- apatia
- wzdęcia
- chudnięcie
- zaburzony rozwój u kociąt
- szara, matowa sierść
- obecność ruszających się członów tasiemca i widoczne gołym okiem jaja przypominające ziarenka ryżu
Diagnoza i leczenie choroby pasożytniczej u kota
Wyżej wymienione objawy powinny uważnie zaniepokoić opiekuna i skłonić go do wizyty u lekarza weterynarii.
Pierwszy etapem prowadzący do postawienia diagnozy jest wywiad lekarski.
Wywiad lekarski składa się przeważnie z pytań do opiekuna o wiek, sposób żywienia, przebyte choroby, styl życia (kot wychodzący lub nie), obecność innych zwierząt w domu, regularność odrobaczania.
W drugiej kolejności lekarz może zlecić wykonanie badania próbek kału kota.
Na pełny obraz stanu zdrowia kota składa się badanie kilku próbek kału, pobieranych z różnych wypróżnień.
Badanie jednej czy dwóch próbek kału może dać wynik negatywny na obecność pasożytów, lecz nie jest to jednoznaczne z brakiem robaków w organizmie. Przez pewien okres cyklu pasożyt nie wydala bowiem jaj na zewnątrz.
Jeśli stan zdrowia kota jest zły, a wymioty i biegunki wycieńczyły zwierzę, przed podaniem lekarstw odrobaczających, należy ustabilizować stan kota poprzez podanie kroplówek czy kuracji antybiotykowej. Dopiero po przywróceniu dobrej kondycji zwierzęcia, można rozpocząć kurację.
Po zakończeniu leczenia należy ponownie zbadać próbki kału, by upewnić się, że pasożyt został wyeliminowany.
Oprócz leczenia chorego kota należy dokładnie zdezynfekować najbliższe otoczenie zwierzaka oraz objąć kuracją przeciwpasożytniczą wszystkie zwierzęta w domu.