Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Shar pei – „piaszczysta skóra”

Shar Pei sitzend vor weißem HintergrundNazwa: Shar pei

Kraj pochodzenia: Chiny

Klasyfikacja FCI: grupa II, sekcja 2.1

Wzorzec FCI nr: 309

Wielkość: średnia

Wysokość w kłębie: 44 – 51 cm

Waga: pies 24,9 – 29,5 kg; suka 18,1 – 24,9 kg

Szata: krótka, twarda, sztywna. Brak podszerstka. Włos prosty i odstający, bardziej przylegający na kończynach. Długość włosa od 1 do 2,5 cm. Strzyżenie jest niedopuszczalne.

Maść: jednolicie czarna, płowa, czerwona, czekoladowe, kremowa, błękitna i lila (każda jednolita z wyjątkiem białej). Ogon i tylne strony ud są często jaśniejsze. Ciemniejsze naloty na uszach, grzbiecie są dopuszczalne.

Długość życia: 11 – 12 lat

Shar pei jest powszechnie znany jako jedna z najbardziej pomarszczonych i schorowanych ras na świecie. Czy słusznie zyskał sobie taką opinię? Zdania są podzielone. Jedno jest pewne – jest to pies o niepowtarzalnym wyglądzie, który nadaje mu „hipopotamia” kufa i luźne fałdki na głowie oraz tułowiu, z którymi ta rasa jest najbardziej kojarzona. Jej cechą charakterystyczną jest również niebiesko-czarna barwa języka, dziąseł, podniebienia, a także warg, co jest unikalne.

Historia i pochodzenie rasy Shar pei

Shar pei to bardzo stara rasa psów obronnych, której historia liczy ponad 2 tys. lat. Nazwa shar pei pochodzi z języka chińskiego i oznacza „twardy włos w kolorze piasku”. Najprawdopodobniej wczesne początki rasy przypadają na okres panowania dynastii Han (206 p.n.e. – 220 n.e.). Jej pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Przypuszcza się, że w żyłach przedstawicieli tej rasy płynie krew psów takich ras jak chow-chow, mastif tybetański oraz innych molosowatych. Ojczyzną shar peia jest region południowych Chin, a dokładnie miasto Dialak w prowincji Guangdong. Shar peie w starożytnych Chinach były głównie psami pracującymi. Pierwotnie pełniły funkcję psów myśliwskich. Służyły do polowania i stróżowania. W południowej części Chin używano ich do pilnowania świątyń. W późniejszym czasie również do walk psów.

W XX w. rasie groziło wyginięcie, bowiem Komunistyczna Partia Chin wprowadziła wysokie podatki za trzymanie shar pei, z czasem zakazano nawet posiadania ich. Psy tej rasy uważano za dobro luksusowe, co nie było propagowane. W efekcie pogłowie shar pei drastycznie zmalało.

Shar pei zawdzięcza swe istnienie wielkiemu miłośnikowi i hodowcy psów tej rasy – Margo Law. W latach 70. XX w. w amerykańskim czasopiśmie apelował on o pomoc w uratowaniu shar pei, bojąc się o ich całkowite wymarcie. Odzew na apel był niemal natychmiastowy. Rasą zainteresowała się światowa kynologia. W krótkim czasie pierwsze osobniki trafiły do Ameryki, głównie z Hongkongu. Ceny psów tej rasy były bardzo wysokie, a samo posiadanie shar peia było oznaką bogactwa i wysokiego statusu społecznego. Kiedy psy zyskały bardzo duże uznanie w Ameryce, szybko zrobiły światową karierę. W Europie pierwsze osobniki pojawiły się na początku lat 80. XX w., w 1981 r. shar pei zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii. Z tego samego roku pochodzi pierwszy wzorzec rasy. Do Polski pojedyncze sztuki trafiły z Czech dopiero pod koniec lat 80. XX w., a pogłowie psów tej rasy od lat utrzymuje się na stałym poziomie.

Charakter i użytkowość Shar pei

Pierwotnie shar pei był psem myśliwskim przeznaczonym do polowania i zaganiania. W późniejszym czasie wykorzystywany był jako pies stróżujący i brał udział w walkach. Obecnie shar pei są głównie psami do towarzystwa i wydają się być stworzone do tej roli. Przedstawiciel tej rasy jest wierny i przywiązany do rodziny. Wymaga bliskiego kontaktu z właścicielem, z którym zżywa się bardzo mocno. Shar pei dobrze dogaduje się z dziećmi, ale nie lubi zbytniej natarczywości. Jest przyjazny wobec ludzi, chociaż podczas pierwszego kontaktu z nieznajomymi bywa nieufny i powściągliwy. Zazwyczaj dobrze koegzystuje z innymi zwierzętami. Bywa czujny i skłonny do obrony, ale nie agresywny. Jest pełen spokoju i opanowania – posiada flegmatyczne wręcz usposobienie.

Portrait of a purebred dog Chinese Shar-Pei on a green backgrou

Shar pei to jednocześnie pies z silnym charakterem. Jest niezależny, zdecydowany i odporny psychicznie. To indywidualista, który nie będzie ślepo wykonywał poleceń. Nie lubi przymusu ani tresury. Z pewnością nie jest to pies, który z chęcią będzie gonił za piłką lub brał udział w psich sportach.

Shar pei może być trzymany w mieszkaniu, bowiem dobrze znosi warunki miejskie. Potrzebuje jednak doświadczonego przewodnika, który będzie konsekwentny w wychowaniu i prowadzeniu. Z pewnością nie nadaje się dla początkującego właściciela.

Problemy zdrowotne rasy shar pei

Shar pei są psami krótkowiecznymi. Średnia długość życia przedstawicieli tej rasy wynosi 11 – 12 lat. Tak jak w przypadku innych ras, psy narażone są na różne choroby dziedziczne, tj.:

Choroby dziedziczne shar pei

  • dysplazja stawów łokciowych,
  • dysplazja stawów biodrowych,
  • zwichnięcie rzepki.
  • Słabą stroną shar pei są oczy. Dość duży problem w ich hodowli stanowi pierwotne zwichnięcie soczewki (PLL), bowiem ryzyko wystąpienia tej choroby u tej rasy jest 44,66 razy większe niż w przypadku innych. Kliniczne objawy tej choroby najczęściej występują u psów między 3 a 6 rokiem życia.

Rasa wykazuje również predyspozycje do takich schorzeń jak:

  • przetrwała błona źreniczna,
  • pierwotna jaskra,
  • zaćma,
  • przewlekłe powierzchniowe zapalenie rogówki,
  • dystrofia rogówki,
  • dysplazja siatkówki.
  • Charakterystyczna budowa ich głowy sprzyja też wywinięciu powiek na zewnątrz (ektropium) bądź do wewnątrz (entropium). Są to wady, które stanowczo należy eliminować z hodowli.
  • Poważny problem w hodowli rasy stanowi gorączka shar pei. Najprawdopodobniej jest to choroba uwarunkowana genetycznie. Objawia się wysoką gorączką, obrzękami stawów, a także skłonnościami do amyloidozy nerek oraz ich niewydolności.

Według informacji zawartych w literaturze [1] shar peie mają również szczególne skłonności do takich chorób jak:

  • niedobór kobalaminy,
  • amylozidoza nerek,
  • przepuklina rozworu przełykowego.
  • Skóra shar pei zawiera większe ilości mucyny, która jest odpowiedzialna za elastyczność i powstawanie zmarszczek, charakterystycznych dla tej rasy. U shar pei z uwagi na uwarunkowania genetyczne i rasowe zdarza się, że dochodzi do chorobowego gromadzenia mucyny. Nadmierne gromadzenie mucyny w skórze może powodować m.in. świąd, którego następstwem są drobne śluzowe pęcherzyki. Należy nadmienić, że problem stanowi również pęcherzyca liściasta i pierwotny łojotok, który jest wynikiem nieprawidłowego różnicowania się komórek naskórka, keratynizacji oraz rogowacenia.
  • U przedstawicieli tej rasy nierzadko zdarzają się alergie skórne, w głównej mierze na tle pokarmowym. Z uwagi na dość częste problemy zdrowotne dotyczące powłoki skórnej bardzo ważna jest odpowiednia profilaktyka, na którą składają się: kąpiele, czesanie, a także odpowiednie żywienie psa.

Specyfika żywienia rasy Shar pei

Dieta shar pei powinna być dostosowana do wieku, aktywności i trybu życia psa. Zbyt wysokoenergetyczna karma może spowodować nadwagę. Shar pei rzadko bywa wybredny i zwykle ma dobry apetyt, dlatego trzeba uważać, aby nie przytył.

W ostatnich latach, podobnie jak u innych ras psów, coraz częściej pojawiają się u nich uczulenia. Z tego powodu należy zwrócić uwagę na ilość protein w pożywieniu. Zbyt duża zawartość białka może powodować problemy skórne. Najbardziej polecanymi źródłami białka pochodzenia zwierzęcego dla tej rasy są: wieprzowina, jagnięcina, wołowina i indyk. Cenne źródło białka stanowią również ryby morskie.

W żywieniu shar pei można stosować dobrej jakości gotową karmę dla średnich ras lub samodzielnie przygotowywać jedzenie, które należy uzupełnić odpowiednimi preparatami wapniowo-witaminowymi.

Pielęgnacja Shar pei

Z uwagi na krótki charakter okrywy włosowej shar pei nie wymaga wyszukanych zabiegów pielęgnacyjnych. Linieje zwykle bardzo intensywnie dwa razy do roku, jednak nieczesany może gubić sierść przez cały czas, dlatego warto go regularnie szczotkować. Stan wymiany okrywy włosowej może trwać około 5 tygodni.

Z wyjątkiem okresu linienia, wystarczy wyczesać psa raz w tygodniu. Do pielęgnacji przyda się gumowa szczotka bądź specjalna rękawica. Shar peia kąpiemy w miarę potrzeby, raz na 3-4 miesiące, w szamponie dla psów krótkowłosych.

Ponadto należy systematycznie kontrolować stan oczu, zębów, pazurów, a przede wszystkim uszu i skóry. Charakterystyczna budowa uszu shar peia sprzyja infekcjom, dlatego trzeba kontrolować ich stan i usuwać nadmiar woskowiny. Większej uwagi wymaga również skóra ze względu na liczne zmarszczki i fałdy, które utrudniają dostęp powietrza i sprzyjają infekcjom. Jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniąt, u których stopień pofałdowania jest największy.

W związku z powyższym shar pei nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy. Należy oczywiście pamiętać, że każdy pies musi być nauczony odpowiedzialnego zachowania w ringu.

Piśmiennictwo:

1. Bell J., Cavanagh K.E., Tilley L.P., Smith F.W: Rasy psów i kotów. „Przewodnik weterynaryjny”, Galaktyka, wyd. I, Łódź 2013.

2. Gough A., Thomas A.: Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów. Wydawnictwo SIMA WLW, Warszawa 2006.

3. Krämer E.M.: Rasy psów. Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1998.

4. Monkiewicz J., Wajdzik J.: Kynologia. Wiedza o psie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego, Wrocław 2007.

5. Redlicka A.: Shar pei. Wolnomyśliciel. „Przyjaciel Pies”, nr 10, 2008.

6. Rousselet-Blanc P.: Pies. „Encyklopedia Larousse”, BGW, Warszawa 1993.

7. Seymour A.: Shar-Pei – The Owner’s Guide from Puppy to Old Age – Choosing , Caring for, Grooming, Health, Training and Understanding Your Chinese Shar – Pei Dog. CWP, 2015.

8. Verplank M.: Notes from the grooming table. Animus, Inc., USA 2004.

9. www.zkwp.pl.


Autor:

mgr Anna Malwina Stojak, zootechnik, groomer

Zdjęcia:

Dollarphotoclub

Nasi klienci