Tęgoryjec psi – groźny pasożyt jelitowy

Tęgoryjec psi Ancylostoma caninum to drugi pod względem występowania pasożyt wewnętrzny atakujący zwykle zwierzęta mięsożerne, takie jak psy i koty. Jeszcze do niedawna tęgoryjec był pasożytem występującym głównie w państwach o klimacie tropikalnym lub subtropikalnym, lecz rozwinięta turystyka naszych rodaków w ciepłe rejony świata wraz ze zwierzętami domowymi oraz stale ocieplająca się pogoda w Polsce sprawiły, iż pasożyt ten jest coraz częściej diagnozowany u psów w naszym kraju.

Zapraszamy do zapoznania się z informacjami na temat sposobów zarażania zwierząt tęgoryjcem psim oraz symptomów pozwalających rozpoznać inwazję tego endopasożyta u psa.

Tęgoryjec psi

Tęgoryjec psi należy do rodziny obleńców i zaliczany jest do gromady nicieni. Robak jelitowy występuje w barwie szaro-czerwonej, a osiąga rozmiary od 9 do 15 milimetrów. Pasożyt żywi się krwią swego gospodarza. Pobiera ją za pomocą aparatu gębowego wyposażonego w ostre haczyki, którymi przytwierdza się do błony śluzowej jelita cienkiego żywiciela.

Na terenie Europy występują trzy rodzaje tęgoryjców, z czego dwa z nich są w stanie żerować w przewodzie jelitowym psa. Należą do nich Ancylostoma caninum i Uncinaria stenocephala.

W jaki sposób pies zaraża się tęgoryjcem?

Samica tęgoryjca psiego jest niezwykle płodna. Jednego dnia jest w stanie złożyć nawet tysiąc jaj. Inwazyjne formy pasożyta przenikają do otoczenia wraz z kałem chorych osobników.

Po dobie, jeśli tylko w otoczeniu występują sprzyjające warunki atmosferyczne (wilgotność w granicach 75-90% oraz minimalna temperatura 25^oC) jaja są już gotowe do przekształcenia się w kolejną formę, larwę.

Zarówno jaja, jak i inwazyjna forma pasożyta – larwa przebywają w glebie, gdzie oczekują na swego przyszłego żywiciela, psa. Dzięki mechanizmowi wylinki larwy są w stanie przeżyć bez pożywienia nawet kilka miesięcy.

Najczęstszym sposobem infestacji pasożytem jest przypadkowe spożycie przez psa jaj lub larw tęgoryjca.

Do zarażenia się robakiem jelitowym wystarczy zabawa patykiem, kopanie dołków w ziemi, wylizywanie brudnego od ziemi futra.

Do zarażenia psa pasożytem może dojść poprzez powłoki skórne. Tęgoryjec przedostaje się do organizmu przez cebulki włosowe lub pory skóry i wraz z naczynkami krwionośnymi przedostaje się do innych części ciała psa: gardła, przełyku i żołądka.

Innym sposobem infestacji jest droga prenatalna i laktogenna, gdy młode zarażają się tęgoryjcem jeszcze na etapie życia płodowego lub po narodzinach, pijąc mleko chorej na robaczycę matki.

Tęgoryjec psi – zagrożenia dla życia i zdrowia psa

Zmasowana inwazja robaków jelitowych ma często dewastujący wpływ na zdrowie i życie zwierzęcia. Do częstych powikłań należą:

• anemia – wyjątkowo niebezpieczna dla szczeniąt
• stany zapalne narządów wewnętrznych – śluzówki jelita cienkiego, płuc
• kaszel
• reakcja alergiczna – związana z zatruciem organizmu produktami metabolizmu pasożyta
• zapalenie płuc
• uszkodzenia skóry

Symptomy towarzyszące inwazji tęgoryjca psiego

• niedokrwistość
• biegunki (z krwią)
• uszkodzenie śluzówki jelita cienkiego
• zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego
• reakcje na tle alergicznym
• krwotok wewnętrzny

Profilaktyka lepsza od leczenia

W myśl złotej zasady, iż lepiej zapobiegać niż leczyć, opiekunowie psów powinni przyłożyć należytą staranność do regularnego stosowania preparatów odrobaczających u swoich czworonożnych podopiecznych.

Parasol ochronny w postaci leków bójczych dla pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych pozwoli uchronić zwierzęta przed ciężkimi komplikacjami związanymi z inwazją robaków, poprawia komfort ich życia oraz zabezpiecza samych opiekunów i członków ich rodzin przed chorobami pochodzenia zwierzęcego.