Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Buldog angielski – jedna z najstarszych brytyjskich ras i symbol Wielkiej Brytanii

english bulldogNazwa: Buldog angielski

Kraj pochodzenia rasy: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa II, Sekcja 2

Wzorzec FCI nr: 149

Wielkość: Średnia

Wysokość w kłębie: 30 – 40 cm

Waga: Pies 25 kg, suka 23 kg

Szata: Delikatna, gładka, krótka i przylegająca.

Maść: Jednolita lub z maską: pręgowana, czerwona w rozmaitych odcieniach, płowa itp. Łaciata: każdy z tych kolorów w postaci łat na białym tle. Umaszczenie czarne i wątrobiane niedopuszczalne.

Długość życia: 8 – 12 lat

Chociaż buldogi angielskie nie dominują pod względem liczebności, wśród molosowatych zajmują wysoką pozycję. Cechą charakterystyczną psów tej rasy są uszy w kształcie płatka róży i kocia łapa.

Buldogi angielskie to rasa dość trudna w hodowli. Czym zasłużyły sobie na tak znaczną popularność? Ich specyficzna uroda wywołuje skrajne uczucia. Jedno jest pewne – nie jest to rasa dla każdego. Wymaga odpowiedzialności i sporej wiedzy, dlatego w żadnym wypadku pies nie powinien być kupowany pod wpływem impulsu.

Historia i pochodzenie rasy Buldog angielski

Buldog angielski to rasa o bardzo długiej historii, której pochodzenie do dzisiaj nie jest do końca wyjaśnione. Najprawdopodobniej przodkami buldoga angielskiego były rzymskie molosy.

Za kraj jego pochodzenia uważana jest Anglia. Prawdopodobnie „prabuldogi” pojawiły się w Wielkiej Brytanii za sprawą kupców fenickich. W tamtym czasie psy bardzo różniły się pod względem eksterieru, bowiem głównym kryterium selekcyjnym były zaciętość i wola walki, a nie wygląd.

Na przestrzeni XIII-XVIII w. w Anglii popularną ludową rozrywką były walki psów z innymi zwierzętami. Początkowo hodowla buldogów angielskich była silnie związana ze sportem szczucia byków. Psy te różniły się pod względem eksterieru od współczesnych buldogów – były większe, cechowały je bardzo duża odwaga i bezwzględność wobec przeciwnika. W 1835 r. wprowadzono zakaz szczucia byków. Do 1853 r. na terenach Wielkiej Brytanii odbywały się walki buldogów angielskich z innymi psami. Sport ten jednak został zakazany, a hodowla psów tej rasy zaczęła iść w innym kierunku.

Początkowo istniały różne poglądy na temat wyglądu buldoga angielskiego. Największy rozwój rasy nastąpił w I połowie XX w. W tym czasie uzyskano jej charakterystyczny wygląd.

Po raz pierwszy buldogi pojawiły się na wystawie w Birmingham, zorganizowanej w grudniu 1960 r. Stworzono tam dla nich osobną klasę. Pierwsze wzorce rasy buldoga angielskiego zostały opracowane w 1964 r.

Poza Wielką Brytanią, gdzie buldogi angielskie są uznawane za symbol narodowy, bardzo szybko zyskały uznanie niemal na całym świecie.

Charakter i użytkowość rasy

Odkąd zakazano walk z bykami, zmienił się kierunek hodowli buldogów angielskich. Z agresywnej i krwiożerczej bestii w wyniku odpowiedniej selekcji i kojarzenia par uzyskano psa o stosunkowo łagodnym usposobieniu. Buldog angielski, choć wygląd ma groźny, w rzeczywistości jest spokojny i flegmatyczny. Ma zrównoważony charakter i opiekuńczy instynkt. W stosunku do dzieci przejawia bardzo dużo cierpliwości. Potrzebuje bliskiego kontaktu z rodziną. Bez większych problemów zaakceptuje domowe zwierzęta.

Trzeba jednak pamiętać, że buldog angielski nie jest dla każdego. Wymaga cierpliwego, konsekwentnego, odpowiedzialnego opiekuna, który ma doświadczenie w wychowaniu psów i sporą wiedzę o rasie. Jest typem indywidualisty – przyjmuje do wiadomości tylko te polecenia, które mu odpowiadają. Właściciel musi umieć podporządkować sobie zwierzę, bowiem buldogi w warunkach zagrożenia stają się niebezpieczne, w walce zaś są wytrwałe i zacięte.

Problemy zdrowotne buldogów angielskich

Buldogi angielskie to masywna, ciężka i długo rozwijająca się rasa psów. Cechy te sprzyjają dziedzicznym schorzeniom układu mięśniowo-szkieletowego.

  • Bardzo częstym problemem jest dysplazja stawów biodrowych, rzadziej dysplazja stawu łokciowego i zwichnięcie rzepki. U osobnika z predyspozycją do tych chorób wpływ na rozwój i dalszy ich przebieg odgrywają sposób żywienia, a także nadmierny wysiłek fizyczny.
  • Rasa wykazuje predyspozycje do kamicy pęcherza moczowego, przy czym częściej zapadają na nią psy niż suki.
  • Dość dużym problem w hodowli buldoga angielskiego jest puchlina, w wyniku której szczenięta rodzą się martwe i obrzęknięte. W przypadku puchliny często zdarza się, że szczenięta mają rozszczep podniebienia.

Bulldog with a laptop in autumn

Słabą stroną buldoga angielskiego są oczy.

Rasa wykazuje predyspozycje do:

  • dysplazji siatkówki,
  • przetrwałej błony źrenicznej,
  • entropium,
  • ektropium,
  • przewlekłego powierzchownego zapalenia spojówki,
  • dwurzędowości rzęs,
  • zaćmy.
  • Często występuje u nich wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki.

Buldog angielski wykazuje szczególne predyspozycje do zespołu oddechowego psów krótkoczaszkowych, który stanowi przyczynę bezdechu podczas snu.

Według informacji zawartych w literaturze [3], buldogi angielskie mają również skłonności do takich chorób, jak:

  • osteochondroza,
  • niedoczynność tarczycy,
  • przepuklina rozworu przełyku,
  • cystynowa kamica pęcherza moczowego,
  • zwężenie zastawki pnia tętnicy płucnej,
  • cysty w przestrzeniach międzypalcowych.
  • U przedstawicieli tej rasy nierzadko zdarzają się też: atopowe zapalenie skóry i alergie skórne, które są najczęstszym powodem wizyt w gabinetach weterynaryjnych.

Średnia długość ich życia buldoga angielskiego

Buldogi angielskie to psy krótkowieczne. Średnia długość ich życia wynosi 8 – 12 lat. Oznaki starzenia buldoga angielskiego najszybciej można spostrzec, obserwując zmiany zachodzące na głowie psa. Z upływem lat zaczyna zanikać tkanka tłuszczowa, zmarszczki wygładzają się, co sprawia, że głowa robi wrażenie mniejszej.

Buldogi angielskie są psami stosunkowo trudnymi w hodowli. Z uwagi na specyficzną budowę w większości przypadków stosowana jest inseminacja. Porody są długie i ciężkie. Wpływają na to bardzo wąska miednica, duża, wydłużona głowa, a także sama wielkość szczeniąt. Rzadko zdarza się, że suka rodzi naturalnie. Zdecydowana większość porodów odbywa się metodą cesarskiego cięcia.

Nieliczne mioty i problemy z rozrodem mają bezpośredni wpływ na wysoką cenę szczeniąt i stosunkowo małe pogłowie psów tej rasy.

Specyfika żywienia buldogów angielskich

Buldog angielski je dużo i wymaga dobrej jakościowo karmy, przez co jest dość kosztowny w utrzymaniu.

Przedstawiciel tej rasy na ogół nie jest wybredny i ma dobry apetyt. Z tego powodu w kwestii żywienia należy zachować umiar i szczególną ostrożność, bowiem nadwaga oraz otyłość stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia psa.

Ważne jest, aby zwracać uwagę na ilość protein w pożywieniu, ponieważ zbyt wysoka zawartość białka może wywołać problemy skórne.

Buldogowi najlepiej podawać wysokiej jakości gotową suchą karmę z dodatkiem substancji chroniących stawy – glukozaminy i chondroityny. Prawidłowo zbilansowana dieta jest szczególnie ważna w przypadku szybko rosnących szczeniąt, u których niedobory mikroelementów mogą się odbić niekorzystnie na zdrowiu.

Jeśli chcemy żywić psa samodzielnie przygotowanym jedzeniem, powinnyśmy pamiętać o dodawaniu preparatów wapniowo-witaminowych i chroniących stawy – właściciel musi stosować je zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. W okresie linienia można podawać specyfiki zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe: omega-3 i omega-6.

Szczenięta wymagają starannego żywienia i kontrolowania wagi do pierwszego roku życia. U starszych psów zaleca się zwiększyć częstotliwość posiłków przy jednoczesnym zmniejszeniu porcji. Ważne jest również, aby pies miał stałe godziny karmienia, żeby uniknąć problemów gastrycznych.

Pielęgnacja rasy

Pielęgnacja buldoga angielskiego nie jest czasochłonna. Przedstawiciele tej rasy linieją intensywnie dwa razy do roku, ale niewielkie ilości sierści gubią przez cały czas.

Krótką sierść buldoga angielskiego wystarczy wyszczotkować raz w tygodniu. Do czesania najlepiej posłuży gumowa szczotka lub specjalna rękawica. Można również przetrzeć psa wilgotnym ręcznikiem, co pozwoli usunąć kurz, brud oraz resztki martwej sierści.

Buldoga angielskiego kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie przeznaczonym dla psów krótkowłosych. Po kąpieli można zastosować odżywkę, która zabezpieczy włos i skórę przed wysuszeniem.

W przypadku tej rasy ważne jest regularne przemywanie fałdów skóry na psyku, nosie, a także w okolicach oczu. Właściciel powinien pamiętać również, aby po każdym piciu bądź posiłku wycierać pysk psa. Jest to bardzo istotne, bowiem pozostawiona wilgoć oraz resztki jedzenia mogą prowadzić do stanów zapalnych. Systematycznie należy czyścić uszy, kontrolować zęby i w razie potrzeby skracać pazury.

Piśmiennictwo:

1. Dickerson M.: Bulldog. Kennel Club Books, Freehold USA, 2004.

2. Gough A., Thomas A.: Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów, Wydawnictwo SIMA WLW, Warszawa 2006.

3. Bell J.S, Cavanagh K.E., Tilley L.P., Smith F.W.K.: Rasy psów i kotów. Przewodnik weterynaryjny. Galaktyka, Łódź 2013.

4. Kuchlewski S.: Buldogi angielskie, Agencja Wydawnicza Egros, Warszawa 1999.

5. Monkiewicz J., Wajdzik J.: Kynologia. Wiedza o psie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego, Wrocław 2007.

6. Nelson R.W., Couto C.G.: Choroby wewnętrzne małych zwierząt. Tom I. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2008.

7. Räber H.: Encyklopedia psów rasowych. Tom I.  MULTICO, Warszawa 1999.

8. Verplank M.: Notes from the grooming table. Animus Inc., USA 2004.


Autor:


mgr Anna Malwina Stojak, zootechnik, groomer

Zdjęcia:

Fotolia

Nasi klienci