Dodano: 15.12.2021, Kategorie: Koty, Porady i Ciekawostki
Koci katar – czym jest i dlaczego nie należy go ignorować?
Koci katar, kaszel i łzawienie z oczu u kota często bywają trywializowane przez opiekunów i sprowadzane do przelotnej infekcji, tak często dotykającej nas, ludzi szczególnie w okresie jesienno-wiosennym.
Koci katar to groźna choroba wirusowa kotów, prowadząca w razie zaniechania terapii, do śmierci zwierzęcia.
Zapraszamy do materiału opisującego warunki rozwoju kociego kataru, objawów towarzyszących chorobie oraz zagrożeń związanych z infekcją.
Koci katar – wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych u kotów
Bezpośrednią przyczyną kociego kataru jest zarażenie zwierzęcia herpeswirusem typu 1 FHV1. To ten sam patogen, który u dorosłych osób wywołuje bolesną opryszczkę na ustach, a u dzieci ospę wietrzną.
Innym groźnym wirusem zdolnym wywołać u kotów koci katar jest kaliciwirus FCV-1.
Obydwa drobnoustroje występują powszechnie na całej kuli ziemskiej, obydwa również są niezwykle groźne dla zdrowia i życia kotowatych na świecie.
Wirusy namnażają się i bytują głównie w wydzielinach z nosa, oczu, gardzieli, ale też w odchodach, moczu i nasieniu kotów.
Koty, które przebyły infekcję wirusową FCV i wyzdrowiały, stają się bezobjawowymi nosicielami i czynnie zarażają kolejne zwierzęta przez pewien okres. W przypadku przechorowania infekcji FHV przez kota, zwierzę jest czynnym nosicielem choroby do końca swojego życia.
Koci katar – drogi infestacji
Kot może zarazić się kocim katarem na kilka sposobów:
- poprzez bezpośredni kontakt z chorym osobnikiem
- przebywanie w tym samym pomieszczeniu co chore zwierzę – wirus rozprzestrzenia się drogą kropelkową i chory kot zaraża inne koty w swoim otoczeniu kaszląc czy kichając
- poprzez kontakt z przedmiotami, z którymi miał kontakt chory kot – aerozol wirusowy wydalany przez chorego kota osadza się na przedmiotach, miskach, zabawkach i w ten sposób może dojść do zakażenia kolejnego zwierzęcia
- przez kontakt opiekuna kota z chorym zwierzęciem – opiekun kota może nieświadomie przenieść wirusa na rękach, ubraniu, butach
- na etapie prenatalnym
- podczas kopulacji
Symptomy kociego kataru, których nie należy ignorować
Jeśli jesteś opiekunem/opiekunką kota, zwróć szczególną uwagę na poniższe objawy u swojego podopiecznego. Być może w ten sposób uratujesz mu życie.
- Wydzielina o charakterze ropnym z nosa, gardzieli i oczu
- Zapalenie spojówek
- Łzawienie oczu
- Zmiany dermatologiczne na pysku
- Wrzody i ropne wypryski
- Stany zapalne dziąseł i języka
- Nadmierne wydzielanie śliny
- Gorączka
- Apatia
- Brak łaknienia i związana z tym utrata wagi
Wraz z rozwojem choroby może dojść do wtórnych nadkażeń bakteryjnych, co przekształca wydzielinę z nosa w mętny, obfity płyn uniemożliwiający kotu swobodne oddychanie. Podobny płyn może wypływać z kanalików łzowych utrudniając zwierzęciu otwarcie oczu.
Zagrożenia związane z kocim katarem
Szczególnie narażone na zarażenie kocim katarem są kocięta między szóstym a dwunastym tygodniem życia. To czas, gdy kocie maluchy nie posiadają już odporności immunologicznej matki i łatwo zarażają się chorobotwórczymi patogenami.
Z racji mechanizmu rozprzestrzeniania się wirusa, szczególnie narażone na infekcję są koty przebywające w dużych skupiskach: schroniskach, hodowlach, przytuliskach.
Profilaktyka przeciw chorobom wirusowym
W myśl zasady, iż lepiej zapobiegać niż leczyć, sugerujemy opiekunom kotów szczepienia ochronne, które pozwolą zabezpieczyć podopiecznych przed chorobami wirusowymi.
Szczepienia podstawowe zapobiegające herpeswirozie i caliciwirozie podaje się kociętom w wieku 6 -8 tygodni życia, a następnie powtarza się szczepienie co dwa do czterech tygodni. Ostatnią dawkę podaje się w szesnastym tygodniu życia lub później. Szczepienia przypominające stosuje się w wieku 6 do 12 miesięcy lub po roku od ostatniej dawki, a następnie co dwa, trzy lata. Koty z grupy wysokiego ryzyka szczepi się co rok.