Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Koci katar – czym jest i dlaczego nie należy go ignorować?

Koci katar, kaszel i łzawienie z oczu u kota często bywają trywializowane przez opiekunów i sprowadzane do przelotnej infekcji, tak często dotykającej nas, ludzi szczególnie w okresie jesienno-wiosennym.

Koci katar to groźna choroba wirusowa kotów, prowadząca w razie zaniechania terapii, do śmierci zwierzęcia.

Zapraszamy do materiału opisującego warunki rozwoju kociego kataru, objawów towarzyszących chorobie oraz zagrożeń związanych z infekcją.

Koci katar – wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych u kotów

Bezpośrednią przyczyną kociego kataru jest zarażenie zwierzęcia herpeswirusem typu 1 FHV1. To ten sam patogen, który u dorosłych osób wywołuje bolesną opryszczkę na ustach, a u dzieci ospę wietrzną.

Innym groźnym wirusem zdolnym wywołać u kotów koci katar jest kaliciwirus FCV-1.

Obydwa drobnoustroje występują powszechnie na całej kuli ziemskiej, obydwa również są niezwykle groźne dla zdrowia i życia kotowatych na świecie.

Wirusy namnażają się i bytują głównie w wydzielinach z nosa, oczu, gardzieli, ale też w odchodach, moczu i nasieniu kotów.

Koty, które przebyły infekcję wirusową FCV i wyzdrowiały, stają się bezobjawowymi nosicielami i czynnie zarażają kolejne zwierzęta przez pewien okres. W przypadku przechorowania infekcji FHV przez kota, zwierzę jest czynnym nosicielem choroby do końca swojego życia.

Koci katar – drogi infestacji

Kot może zarazić się kocim katarem na kilka sposobów:

  • poprzez bezpośredni kontakt z chorym osobnikiem
  • przebywanie w tym samym pomieszczeniu co chore zwierzę – wirus rozprzestrzenia się drogą kropelkową i chory kot zaraża inne koty w swoim otoczeniu kaszląc czy kichając
  • poprzez kontakt z przedmiotami, z którymi miał kontakt chory kot – aerozol wirusowy wydalany przez chorego kota osadza się na przedmiotach, miskach, zabawkach i w ten sposób może dojść do zakażenia kolejnego zwierzęcia
  • przez kontakt opiekuna kota z chorym zwierzęciem – opiekun kota może nieświadomie przenieść wirusa na rękach, ubraniu, butach
  • na etapie prenatalnym
  • podczas kopulacji

Symptomy kociego kataru, których nie należy ignorować

Jeśli jesteś opiekunem/opiekunką kota, zwróć szczególną uwagę na poniższe objawy u swojego podopiecznego. Być może w ten sposób uratujesz mu życie.

  • Wydzielina o charakterze ropnym z nosa, gardzieli i oczu
  • Zapalenie spojówek
  • Łzawienie oczu
  • Zmiany dermatologiczne na pysku
  • Wrzody i ropne wypryski
  • Stany zapalne dziąseł i języka
  • Nadmierne wydzielanie śliny
  • Gorączka
  • Apatia
  • Brak łaknienia i związana z tym utrata wagi

Wraz z rozwojem choroby może dojść do wtórnych nadkażeń bakteryjnych, co przekształca wydzielinę z nosa w mętny, obfity płyn uniemożliwiający kotu swobodne oddychanie. Podobny płyn może wypływać z kanalików łzowych utrudniając zwierzęciu otwarcie oczu.

Zagrożenia związane z kocim katarem

Szczególnie narażone na zarażenie kocim katarem są kocięta między szóstym a dwunastym tygodniem życia. To czas, gdy kocie maluchy nie posiadają już odporności immunologicznej matki i łatwo zarażają się chorobotwórczymi patogenami.

Z racji mechanizmu rozprzestrzeniania się wirusa, szczególnie narażone na infekcję są koty przebywające w dużych skupiskach: schroniskach, hodowlach, przytuliskach.

Profilaktyka przeciw chorobom wirusowym

W myśl zasady, iż lepiej zapobiegać niż leczyć, sugerujemy opiekunom kotów szczepienia ochronne, które pozwolą zabezpieczyć podopiecznych przed chorobami wirusowymi.

Szczepienia podstawowe zapobiegające herpeswirozie i caliciwirozie podaje się kociętom w wieku 6 -8 tygodni życia, a następnie powtarza się szczepienie co dwa do czterech tygodni. Ostatnią dawkę podaje się w szesnastym tygodniu życia lub później. Szczepienia przypominające stosuje się w wieku 6 do 12 miesięcy lub po roku od ostatniej dawki, a następnie co dwa, trzy lata. Koty z grupy wysokiego ryzyka szczepi się co rok.

Nasi klienci