Rozpoznawanie poprawnych wypowiedzi występuje także u zwierząt

Rozpoznawanie podstawowych struktur języka nie jest wyjątkową cechą ludzkiego mózgu. Występuje także u małp – informują naukowcy na łamach pisma „Nature Communications”.

Badania prowadzono przy użyciu wymyślonego języka. Wypowiedzi w tym języku prezentowano ludziom i makakom, badając jednocześnie aktywność ich mózgów. W ten sposób zespół naukowców z Newcastle University (Wlk. Brytania) pod kierunkiem dr. Bena Wilsona i prof. Chrisa Petkova rzucił nowe światło na ewolucyjne początki mowy.

Do badania aktywności mózgowej u ludzi i małp naukowcy zastosowali technikę obrazowania zwaną funkcjonalnym rezonansem magnetycznym (fMRI).

„Użyliśmy wymyślonego języka, stworzonego początkowo na potrzeby badania dzieci. Okazało się, że małpy również mogą się go nauczyć. Następnie badaliśmy, jak małpy i ludzie oceniają sekwencje dźwięków tego wymyślonego języka” – wyjaśnia Petkov. Jak dodaje, małe dzieci uczą się reguł językowych wraz z rozwojem, nawet zanim jeszcze nauczą się mówić.

Najpierw małpy i ludzie słuchali przykładowych sekwencji tego sztucznego języka. Pozwolono im nauczyć się prawidłowego porządku dźwięków. Następnie naukowcy skanowali mózgi obu gatunków, kiedy odtwarzano kolejne sekwencje.

Funkcjonalny rezonans magnetyczny wykazał, że u obu gatunków za rozpoznawanie właściwego porządku słów odpowiedzialny był czołowy płat mózgu, a konkretnie tzw. kora wieczka oraz kora brzuszno-czołowa. Te obszary uaktywniały się w odpowiedzi na pojawianie się prawidłowych bądź nieprawidłowych sekwencji dźwięków.

Naukowcy uważają, że w ten sposób wskazano na ewolucyjne początki funkcji poznawczych w mózgu, które związane są z mową. Pozwalają one na ocenianie uporządkowania w sekwencji słów. Pozwoli to wyjaśnić, w jaki sposób uczymy się nowego języka i zapominamy, tak jak w afazji, demencji czy po udarze.

Wyniki badań sugerują, że funkcja tego czołowego rejonu, podobna u ludzi i małp, ma głębokie korzenie ewolucyjne. Jest to pierwsze świadectwo, że niektóre funkcje tego obszaru mózgu, do których należy rozumienie języka, podobnie wyglądają nie tylko u ludzi, ale również u zwierząt

„Pomoże nam to w odpowiedzi na pytanie, jak uczymy się języka i co dzieje się złego, kiedy tracimy mowę, np. wskutek uszkodzenia mózgu, udaru czy demencji” – opisuje Petkov.

Naukowcy planują teraz kontynuowanie badań u pacjentów z zaburzeniami mowy wskutek udaru. Może to prowadzić do lepszej diagnozy i dokładniejszego rokowania u tego rodzaju pacjentów.

naukawpolsce.pap.pl

fot. Wikipedia