Cavalier king charles spaniel – urodzony arystokrata

Nazwa:  cavalier king charles spaniel

Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa IX Sekcja 7

Wzorzec FCI nr: 136

Wielkość: mała

Wysokość w kłębie: pies 34 – 36 cm; suka 32 – 34 cm

Waga: 5,4 – 8 kg

Szata: długa, jedwabista, pozbawiona loków. Dopuszczalna lekko falista. Obfite pióra. Szata zupełnie nietrymowana.

Maść: czarna podpalana, rubinowa (w przypadku obu tych umaszczeń białe znaczenia nie są pożądane), trójkolorowa i blenheim (głęboki, kasztanowo-rudy kolor łat, równo rozmieszczonych na perłowobiałym tle). Znaczenia na głowie symetryczne, z miejscem między uszami na wysoko cenioną plamę w kształcie rombu.

Długość życia: ok. 13 lat

Tak jak dzisiaj, tak i w przeszłości brytyjscy królowie znani byli ze swej sympatii do psów. Na dworze Henryka VIII psów było tak dużo, że zabroniono wstępu na komnaty wszystkim z wyjątkiem małych spanieli. Ogromnym wielbicielem małych spanieli był Karol II. Opanowały go bez reszty i ponoć większą przyjemność sprawiały mu zabawy z psami niż sprawy państwowe.

Historia i pochodzenie cavalier king charles spaniel

Cavalier king charles spaniel jest stosunkowo nową rasą, bowiem liczy niespełna 100 lat. Jego pierwowzorem jest king charles spaniel, który był towarzyszem królów i arystokracji. Cavaliery są potomkami spanieli przedstawianych na XVI-, XVII- i XVIII-wiecznych obrazach znanych artystów. W XVII w. zwano je chien de Dame. Ich zadaniem było towarzyszenie bogatym damom, zabawianie ich, a także bycie atrakcją dla ich otoczenia. Pierwotnie były także częściowo psami polującymi na najmniejsze ptactwo. Swą użytkowość zatraciły dopiero w XIX w. wraz ze zmianami, jakie nastąpiły w ich wyglądzie. Te małe spaniele były ulubieńcami królewskich i szlacheckich rodów Anglii. Wielkimi ich pasjonatami były takie osobistości jak: Henryk VIII, Elżbieta I i Maria I Stuart. Szczególnie cenione były przez angielskich królów: Karola I – od którego wzięła się nazwa „king charles spaniel” oraz Karola II – wielkiego miłośnika rasy.

Cavalier king charles spaniel wywodzi się od king charles spaniela i nie ustępuje mu urodą. Wiele osób nie odróżnia tych ras, co więcej, nie ma pojęcia o istnieniu tej pierwszej. Natomiast podstawowa wyraźna różnica to wielkość. King charles spaniel waży około 3,5-6,5, zaś cavalier 5,4-8 kg. Sprawia przez to wrażenie mocniejszego niż jego krewniak. Pieski różnią się także proporcjami ciała. Wyraźną różnicę dostrzegamy, gdy porównamy kufy – u cavaliera jest ona zdecydowanie dłuższa.

W 1920 r. zaczęto prowadzić planową selekcję pod względem dłuższej kufy i płaskiej czaszki, czego efektem miał być cavalier king charles spaniel. W 1928 r. opracowano pierwszy wzorzec rasy. Początkowo kynologowie nie byli chętni do uznania nowej rasy. Dopiero w 1945 r., po latach zmagań i ciężkiej pracy hodowców, king charles spaniel i cavalier king charles spaniel zostały uznane za dwie odrębne rasy. W 1940 r. pierwsze osobniki trafiły do USA. Jednak prawdziwy rozkwit hodowli psów tej rasy w tym kraju przypada na lata 50. XX w. W latach 70. XX w. rasa zyskała bardzo dużą popularność w Anglii i poza jej granicami. Od tego czasu znajduje się na liście najpopularniejszych, co niestety odbiło się na zdrowiu psów. W Polsce cavalier king charles spaniel jest stosunkowo mało znany.

Charakter i użytkowość rasy

Cavalier king charles spaniel to luksusowy, pełen wdzięku i elegancji piesek, hodowany w celach reprezentacyjnych. Odznacza się łagodnym usposobieniem, jest doskonałym rodzinnym psem do towarzystwa. W domu spokojny i niehałaśliwy. Towarzyski i przyjazny w stosunku do ludzi, a także zwierząt. Rasa słynie z wierności i łatwości układania. Polecić ją można każdemu, kto chce mieć niekonfliktowego towarzysza. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że cavalier ma stosunkowo delikatną psychikę. Z tego względu nieodpowiednie w wychowaniu są krzyki i tzw. mocna ręka. Pies tej rasy nie lubi samotności. Przywiązany do właściciela, lubi wszędzie mu towarzyszyć.

Cavalier to dobry towarzysz dla starszych dzieci – lubi pieszczoty i wspólne zabawy. Nie wykazuje dużych skłonności do niszczenia przedmiotów, jeśli ma własne zabawki i jakieś zajęcie. Dobrze się czuje w grupie psów. Nie jest konfliktowy, nie wszczyna awantur na spacerach.

Dla cavaliera nie jest konieczny dom z ogrodem. To typ kanapowca. Dobrze się czuje nawet w niewielkim mieszkaniu – oczywiście, jeśli tylko będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę codziennego ruchu.

Psy tej rasy wykorzystuje się w dogoterapii. Nierzadko biorą udział w psich sportach, m.in. w agility. W obecnych czasach utrzymywane są głównie jako psy do towarzystwa.

Problemy zdrowotne cavalier king charles spaniel

Cavalier king charles spaniel to długowieczne psy, żyjące przeciętnie 9-14 lat. Podobnie jak wśród przedstawicieli innych ras zdarzają się u nich problemy zdrowotne charakterystyczne dla tych psów. Należy tu wymienić choroby: skóry, mięśni i szkieletu, neurologiczne, oczu, a także układu oddechowego i krążenia.

Cavaliery narażone są na choroby dziedziczne, tj.:

• dysplazja stawów biodrowych,
• dysplazja stawów łokciowych,
• zwichnięcie rzepki,
• dystrofia mięśniowa.

Kupując psa tej rasy, bardzo ważne jest, by sprawdzić jakość hodowli. Niekontrolowane rozmnażanie i wysoki współczynnik inbredu mogą prowadzić do ujawnienia się wrodzonych chorób serca, które są znamienne dla tej rasy.

Przewlekła choroba zastawki dwudzielnej

Poważny problem stanowi przewlekła choroba zastawki dwudzielnej. W wyniku tego schorzenia dochodzi do cofania się krwi z lewej komory do lewego przedsionka. Choroba u większości osobników ujawnia się po 6 roku życia. Jej następstwem są skurczowe szmery sercowe. Dlatego po 5 roku życia warto regularnie robić badania u kardiologa.

Słabą stroną cavaliera są oczy.

Stosunkowo częste schorzenia narządu wzroku to: podwinięcie powiek, podwójny rząd rzęs, a także suche zapalenie rogówki i spojówki. Rasa wykazuje predyspozycje do: zaćmy, dysplazji siatkówki, dystrofii rogówki. Sporadycznie mogą się przydarzyć alergie pokarmowe, wziewne i kontaktowe. Z uwagi na charakterystyczną budowę kufy cavalier ma skłonności do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego powinno się od szczeniaka przyzwyczajać psa do mycia zębów. Można również stosować specjalne płyny lub podawać psie gryzaki dentystyczne.

Specyfika żywienia rasy

Cavalier ma doskonały apetyt i skłonności do tycia, dlatego należy kontrolować ilość podawanego pokarmu. Trzeba pamiętać, że każdy pies potrzebuje do życia białka, tłuszczu, węglowodanów, witamin, a także związków mineralnych, których proporcje powinny się zmieniać w zależności od wieku i trybu życia psa. Szczenięta powinny dostawać pełnowartościową karmę wysokobiałkową i odpowiednio zbilansowaną.

Dorosłemu cavalierowi wystarczy dieta z niższą zawartością protein – ich nadmiar może prowadzić do kłopotów ze skórą. W okresie wymiany włosa można podawać suplementy zawierające nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6. Pokarm i wodę najlepiej podawać w wąskich i wysokich miskach przeznaczonych dla psów z długimi, zwisającymi uszami. Po każdym posiłku warto sprawdzić, czy w sierści na uszach nie zostały resztki pokarmu. Można również zakładać specjalny rękaw, który chroni je przed zabrudzeniem.

Pielęgnacja cavaliera

Cavalier king charles spaniel z uwagi na charakter okrywy włosowej nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Ma długą, jedwabistą i pozbawioną loków szatę. Całość zabiegów pielęgnacyjnych sprowadza się do rozczesywania dłuższych włosów tworzących frędzle na ogonie, uszach i łapach.

Cavalier najintensywniej linieje na wiosnę, ale właściwie przez cały rok gubi niewielkie ilości sierści. Jego włos jest miękki, dlatego nie wbija się w dywany i łatwo go posprzątać. Przedstawiciel tej rasy wymaga stosunkowo częstego czesania. Jego sierści się nie podcina ani nie trymuje.

Szczególną uwagę należy zwrócić na wrażliwe oczy i uszy cavaliera, bowiem psy tej rasy mają często stany zapalne. Bardzo ważna dla pięknych włosów jest właściwa dieta. Nie można również zapomnieć o higienie jamy ustnej, regularnym obcinaniu pazurków i innych czynnościach kosmetycznych, które pozwolą psu przez długi czas pozostać w doskonałej formie.

Piśmiennictwo:

1. Coile C.: Cavalier King Charles Spaniels (Complete Pet Owner’s Manual). Barron’s, New York 2008.

2. Gough A., Thomas A.: Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów. Wydawnictwo SIMA WLW, Warszawa 2006.

3. Bell J., Cavanagh K.E., Tilley L.P, Smith F.W.: Rasy psów i kotów. Przewodnik weterynaryjny. Galaktyka, Łódź 2013.

4. Krämer E.M.: Rasy psów. Multico, Warszawa 2008.

5. Leśniak A.: Zanim kupisz… Cavaliera. „Mój Pies”, 6/2009.

6. Moffat N.: Cavalier King Charles Spaniel: Your Happy Healthy Pet. Wiley Publishing, Inc., Hoboken, New Jersey 2006.

7. Monkiewicz J., Wajdzik J.: Kynologia. Wiedza o psie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego, Wrocław 2007.

8. Verplank M.: Notes from the grooming table. Animus, Inc. 2004.

9. www.zkwp.pl.

Autor:

mgr Anna Malwina Stojak, zootechnik, groomer

Zdjęcia:

Dollarphotoclub