Dodano: 29.01.2018, Kategorie: Diagnostyka laboratoryjna
Niedokrwistość immunohemolityczna w rozmazie krwi – przypadek kliniczny
-
- Fot. 1: Krew psa z niedokrwistością immunohemolityczną. Barwienie: Hemastain, pow. oryginalne 1000x. 1. Sferocyty. Krwinki czerwone o kulistym kształcie. Są mniejsze od normalnych erytrocytów, ciemniejsze i nie zawierają przejaśnienia centralnego. Znaczny wzrost liczby sferocytów jest typowym objawem niedokrwistości immunohemolitycznej. Przeciwciała opłaszczające erytrocyty wiążą się z receptorami makrofagów, prowadząc do częściowej fagocytozy krwinek czerwonych, przez co tracą one swój dwuwklęsły kształt. 2. Cienie krwinek. Pozostałości błony komórkowej zhemolizowanych erytrocytów. 3. Erytroblasty. Są to komórki macierzyste dla erytrocytów, zawierają jądro komórkowe. U zdrowych psów nie powinny występować we krwi obwodowej. Zwiększenie liczby erytroblastów może świadczyć o nasilonej regeneracji układu czerwonokrwinkowego. 4. Jądro erytroblastu. Przy znacznym nasileniu erytropoezy w rozmazie krwi można znaleźć jądra erytroblastów, które u zdrowych psów są fagocytowane przez makrofagi w szpiku. 5. Płytki krwi.
-
- Fot. 2: Krew psa z niedokrwistością immunohemolityczną. Barwienie: Hemastain, pow. oryginalne 1000x. 1. Erytroblast z ciałkiem Howell-Jolly’ego. Ciałka Howell-Jolly’ego to fragmenty jąder komórkowych erytroblastów. U zdrowych psów nie występują w rozmazach krwi. Ich podwyższona liczba świadczyć może o zwiększonej regeneracji układu czerwonokrwinkowego. Nieprawidłowości, takie jak występowanie ciałek Howell-Jolly’ego w erytroblastach, podwójne jądra erytroblastów, nieprawidłowy rozwój jąder i cytoplazmy w komórkach układu czerwonokrwinkowego, określamy mianem dyserytropoezy. 2. Erytroblast pozbywający się jądra komórkowego. 3. Erytrocyt z ciałkiem Howell-Jolly’ego i nakrapianiem zasadochłonnym. Nakrapianie zasadochłonne to wybarwiające się w standardowych procedurach agregaty kwasu rybonukleinowego (RNA) w cytoplazmie erytrocytów. Występuje m.in. przy niedokrwistościach regeneratywnych. 4. Neutrofil z jądrem segmentowanym. 5. Płytki krwi. Niedokrwistości immunohemolitycznej towarzyszyć może immunologiczna małopłytkowość. Jeżeli autoagresja jest skierowana wyłącznie przeciwko komórkom układu czerwonokrwinkowego, w rozmazie widoczna może być zwiększona liczba płytek różnokształtnych, różnej wielkości oraz o zmiennym uziarninowaniu. 6. Niedobarwliwe erytrocyty. Krwinki niedobarwliwe mają większe przejaśnienie centralne niż prawidłowe erytrocyty. Duża liczba niedobarwliwych erytrocytów towarzyszy niedokrwistości z niedoboru żelaza. Mniejsze ilości komórek niedobarwliwych mogą powstawać przy znacznie nasilonej erytropoezie. 7. Wielobarwliwe erytrocyty. Komórki ciemniejsze, często większe od normalnych erytrocytów. W barwieniach przyżyciowych (np. retykul) widoczne są jako retikulocyty. Zawierają kwas rybonukleinowy potrzebny do syntezy hemoglobiny. Znaczna wielobarwliwość w rozmazach krwi świadczy o zwiększonej regeneracji układu czerwonokrwinkowego. 8. Sferocyty.
-
- Fot. 3: Krew psa z niedokrwistością immunohemolitycznej. Barwienie: Hemastain, pow. 1000x. 1. Metamielocyt obojętnochłonny. Metamielocyty są prekursorami komórek układu granulocytarnego. U zdrowych psów we krwi obwodowej nie występują. Obecność metamielocytów w rozmazie krwi świadczy o znacznym pobudzeniu produkcji białych krwinek w szpiku (przesunięcie w lewo). U opisywanego pacjenta w rozmazach krwi widoczne były również mielocyty, komórki o jeden stopień młodsze od metamielocytów. 2. Wielobarwliwe makrocyty. 3. Sferocyty. 4. Cień krwinki. 5. Erytroblast pozbywający się jądra komórkowego.
Autor:
lek. wet. Maja Ingarden, dr n. wet. Jacek Ingarden
Przychodnia Weterynaryjna THERIOS, Myślenice
Zdjęcia:
z archiwum autorów
