Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Wybrane choroby okresu poporodowego cz. 4

Niniejszy artykuł, ostatni z cyklu dotyczącego wybranych chorób okresu poporodowego poruszy tematykę problemów związanych z laktacją.

Bezmleczność – agalakcja

Zgodnie z definicją jest to sytuacja całkowitego braku mleka u samic, u których powinna wystąpić laktacja. Bezmlecznością pierwotną nazywa się trwały brak produkcji mleka, a jego etiologia nie została dotychczas dokładnie poznana i opisana, jednakże sugeruje się, iż może ona być skutkiem wad budowy gruczołu mlekowego, braku receptorów dla hormonów w tkance gruczołowej oraz zaburzeniami neurohormonalnymi. Dotychczas nie opracowano metodyki skutecznego leczenia bezmleczności pierwotnej. Odpowiednie żywienie suk oraz selekcja zwierząt przeznaczonych do rozrodu wydają się jednymi możliwościami zapobiegania tej patologii.

Z kolei, bezmleczność wtórna charakteryzuje się brakiem synchronizacji między terminem porodu a pojawieniem się mleka w gruczołach. Stan ten najczęściej obserwowany jest u pierworódek oraz u samic, u których przeprowadzono zabieg cesarskiego cięcia. W takim przypadku należy przystawiać szczenięta do sutków oraz stymulować je ręcznie, w celu pobudzenia wydzielania oksytocyny. Niektórzy zalecają również terapię małymi dawkami tego hormonu lub lekami homeopatycznymi.

W toku diagnostyki różnicowej należy wziąć pod uwagę, zatrzymanie mleka, czyli brak jego wydzielania. Przyczyną takiego stanu może być nadprodukcja wydzieliny mlecznej prowadząca do jej zastoju, nagłe odsadzenie szczeniąt lub silny stres. Leczenie braku wydzielania mleka polega na podaży oksytocyny co 6 godzin lub bezpośrednio przed karmieniem szczeniąt, a u bardzo nerwowych suk zaleca się wprowadzenie leków uspokajających i przeciwlękowych.

Zespół mleka toksycznego

Zespołem mleka toksycznego nazywa się zaburzenie, w którym toksyny przedostają się do mleka matki tym samym szkodząc miotowi. Źródłem toksyn mogą być bakterie powodujące stan zapalny w obrębie układu rozrodczego oraz produkty przemiany materii. Makroskopowo wydzielina mlekowa chorej suki może mieć nieprawidłowe zabarwienie oraz zawierać grudki. Szczenięta karmione przez matkę z zespołem mleka toksycznego intensywnie wokalizują, słabną, oddają luźny kał (słomkowożółty lub zielony, o kwaśnym zapachu), są odwodnione, wzdęte, mogą wymiotować, a ich zachowanie sugeruje ból brzucha. W skrajnych przypadkach obserwowane są upadki w miocie.

Dotychczas nie opisano predyspozycji rasowych do rozwoju tego zaburzenia, aczkolwiek wydaje się, iż występuje ono częściej u suk ras dużych i olbrzymich. Do przyczyn syndromu mleka toksycznego zalicza się nieprawidłowe żywienie, stany zapalne pochwy, macicy oraz gruczołu mlekowego, rzadziej niewydolność nerek. Ponadto u suki może wystąpić polidypsja, poliuria oraz bolesność sutków. Bakteriami najczęściej izolowanymi z układu rozrodczego suk z zespołem mleka toksycznego są Staphylococcus spp., Streptococcus spp. oraz E. coli.

Przy podejrzeniu syndromu mleka toksycznego, należy bezwzględnie odstawić szczenięta i doprowadzić do zasuszenia gruczołu mlekowego. Matce należy podawać antybiotyki o szerokim spektrum działania, gdyż ze względu na dynamikę choroby oczekiwanie na antybiogram nie jest możliwe. Młodym należy podawać preparaty mlekozastępcze zgodnie z zaleceniami producenta. Odwodnione osobniki należy poddać płynoterapii.

W diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę biegunki o innym podłożu. Gdy rozwolnienie spowodowane jest spożyciem zbyt dużej ilości mleka lub mleka zbyt tłustego (co ma miejsce przy nadprodukcji wydzieliny mlekowej lub u dominujących szczeniąt), nie występują bóle brzucha oraz wokalizacja. W kale szczeniąt z biegunką wynikającą z przekarmienia, po zabarwieniu Sudanem III, widoczne są liczne krople tłuszczu.

Bibliografia

  1. Dubiel A. (red), Rozród psów, wyd. Akademii Rolniczej we Wrocławiu 2004 rozdz. 13

  2. England G., von Heimendahl A. Położnictwo I neonatologia psa I kota. BSAVA , Wyd. ELSEVIER, 2014, rozdz. 14
  3. http://www.lowchensaustralia.com/breeding/toxicmilk.htm
  4. https://www.revivalanimal.com/pet-health/toxic-milk/learning-center
  5. Max A. Spojrzenie polskiego lekarza weterynarii. Weterynaria po Dyplomie 06/2011

Autorka:

lek. wet. Kinga Domrazek

Pracownia Rozrodu Małych Zwierząt, Katedra Chorób Małych Zwierząt i Klinika, Instytut Medycyny Weterynaryjnej, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego

Nasi klienci