Czy jesteś profesjonalistą?

Niektóre treści i reklamy zawarte na tej stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów związanych z weterynarią

Przechodząc do witryny www.weterynarianews.pl zaznaczając – Tak, JESTEM PROFESJONALISTĄ oświadczam,że jestem świadoma/świadomy, iż niektóre z komunikatów reklamowych i treści na stronie przeznaczone są wyłącznie dla profesjonalistów, oraz jestem osobą posiadającą wykształcenie medyczne lub jestem przedsiębiorcą zainteresowanym ofertą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie jestem profesionalistą

Zapalenie skóry, jako wynik niedrożności przewodu pokarmowego u królika miniaturowego

Historia choroby 

Corette, 5-letni, kastrowany samiec królika został przyprowadzony na konsultację ze względu na brak apetytu utrzymujący się od 3 dni oraz obecność dużej wyniosłości w okolicy odbytu. Ponadto królik wykazywał objawy świądu oraz czuć było nieprzyjemny zapach. Właściciel zaobserwował, że od kilku dni zwierzę wylizywało okolicę odbytu, ale ze względu na niespokojne zachowanie królika, nie był w stanie dokładnie obejrzeć tej okolicy.

 

Badanie kliniczne 

Badanie ogólne

Miniaturowy królik, ważący 1,4 kg był w dobrej ogólnej kondycji. Na grzbiecie widoczna była skołtuniona sierść, poza tym pazury były poprzerastane. W okolicy odbytu stwierdzono dość dużą wyniosłość, która składała się z mieszaniny kału, moczu oraz sierści. Podczas omacywania tej okolicy wykazano duży dyskomfort, a nawet bolesność (Rycina 1).

 

 

Badanie dermatologiczne

Ze względu na silną bolesność, zwierzę trzeba było wprowadzić w znieczulenie ogólne, mieszanką medetomidyny i ketaminy, którą podano w formie iniekcji podskórnej. Bardzo ostrożnie wygolono okolicę odbytu. Część elementów została usunięta przy pomocy zakrzywionych nożyczek Metzenbauma. Skóra okolicy odbytu była zapalnie zmieniona, z widocznym owrzodzeniem (Rycina 3).

 

 

Badania dodatkowe

W badaniu biochemicznym krwi nie stwierdzono zmian, oprócz glikemii (1,8 g/l), która prawdopodobnie rozwinęła się wskutek stresu związanego z bólem. Nie wykonywano badań bakteriologicznych, ani badania kału.

 

Diagnoza – niedrożność odbytu oraz ropne zapalenie skóry

Diagnoza została postawiona przede wszystkim na podstawie badania klinicznego: niedrożność odbytu, która jest dość częsta u królików oraz ropne zapalenie skóry. Niedrożność ta była spowodowana słabą higieną zwierzęcia oraz brakiem wyczesywania.

 

Leczenie 

W znieczuleniu ogólnym wygolono sierść oraz delikatnie oczyszczono skórę. Po wymyciu całej zmienionej okolicy szamponem zawierającym ceramidy, użyto chlorheksydyny, jako dezynfektantu. Zalecone leczenie polegało na codziennym opryskiwaniu skóry aceponianem hydrokortyzonu przez 7 dni. Zalecono również odpowiednią dietę.

 

Wyniki oraz wizyta kontrolna 

W ciągu 7 dni, a więc bardzo szybko, wyleczono lokalny stan zapalny skóry oraz zniwelowano świąd zmienionej okolicy. Po miesiącu wyznaczono termin kolejnej wizyty kontrolnej, w trakcie której stwierdzono, że zwierzę jest całkowicie zdrowe (Rycina 4).

 

 

PODSUMOWANIE

U królików miniaturowych często obserwuje się niedrożność przewodu pokarmowego. U niektórych osobników obserwuje się tendencje do gromadzenia się wydalin wokół odbytu. Przyklejanie się miękkiego kału zmieszanego z moczem do sierści, a następnie zasychanie wszystkiego pogarsza sytuację. Wszystko, co zmniejsza ruchliwość zwierzęcia, np. otyłość, może sprzyjać wystąpieniu niedrożności przewodu pokarmowego. W takich przypadkach znieczulenie ogólne jest niezbędne ze względu na ból oraz ryzyko jatrogennych urazów lub ran. Szybka terapia jest kluczowa i pozwala uniknąć poważnych komplikacji, takich jak muszyca, która może być dla królika śmiertelna.

 

ZALETY STOSOWANIA MIEJSCOWEGO LECZENIA  PREPARATEM z HCA

Kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo u królików mogą być bardzo toksyczne i powodować szereg skutków ubocznych. Dlatego też w tym przypadku spray z HCA jest znacznie korzystniejszym rozwiązaniem:

  • miejscowe leczenie może być długotrwale stosowane bez obaw o efekty uboczne;
  • spray jest łatwy do aplikacji przez właściciela;
  • mniejsze ryzyko przyklejania się ściółki, niż w przypadku stosowania maści;
  • produkt szybko się wchłania, zapobiega tym samym niebezpieczeństwu zlizania preparatu.

 

 

Autor:

Dr Franck Rival, lekarz weterynarii

The Arche Veterinary Clinic, Valence, Francja

Zdjęcia: z zasobów autora

 

 

Nasi klienci