Owczarek staroangielski (bobtail) – „Nanny dog”

Nazwa:
Owczarek staroangielski (bobtail)

Kraj pochodzenia:
Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI:
Grupa 1, sekcja 1

Wzorzec FCI nr:
16

Wielkość:
średnia

Wysokość w kłębie:
min. 61 cm (psy), 56 cm (suki)

Waga:
30-40 kg

Szata:
gęsta, twarda, długa

Maść:
wszystkie odcienie szarego, niebieskiego lub blue-merle (marmurkowate), z białymi znaczeniami lub bez

Długość życia:
10-15 lat

Psy w typie owczarka staroangielskiego znane były już w średniowieczu. Dawniej w południowej Anglii i Szkocji służyły do pilnowania i obrony stad owiec przed wilkami i niedźwiedziami. W Nowej Zelandii i w Anglii bobtail nadal jest wykorzystywany jako pies pasterski.

Historia i pochodzenie bobtaila

Uważa się, że bobtail pochodzi od starych ras psów pasterskich. Niektórzy badacze przypuszczają, że płynie w nim krew deerhounda. Jest bliskim kuzynem bearded collie, jak również polskiego owczarka nizinnego. Według informacji zawartych w literaturze [3] „pierwszy wizerunek tego owczarka znaleźć można na obrazie Sidneya Coopera z 1832 roku”.

Słowo bobtail oznacza krótko obcięty ogon, nazwa rasy wzięła się właśnie od tego powszechnego zwyczaju. Pies szczególną uwagę zwraca poprzez swój charakterystyczny głos oraz kołyszący chód, zwany inochodem, który jest zgodny ze wzorcem rasy. Bardzo negatywnie odbił się na rasie fakt, że od połowy lat siedemdziesiątych XX wieku bobtail stał się bardzo popularną rasą na terenie Wielkiej Brytanii. Do Polski pierwsze osobniki owczarka staroangielskiego trafiły w 1979 roku, zyskując sobie sympatię wielu osób.

Charakter i użytkowość owczarka staroangielskiego

Owczarek staroangielski jest psem spokojnym, zrównoważonym, inteligentnym, o łagodnym usposobieniu. Bywa uparty, dlatego potrzebuje stanowczego właściciela. Z uwagi na swój łagodny charakter bobtail nadaje się dla rodzin z dziećmi. W USA ma opinię psiej niani, tzw. nanny-dog, ponieważ odznacza się dużą cierpliwością w stosunku do dzieci. Dobrze wychowany pies tej rasy z pewnością będzie wspaniałym towarzyszem zabaw.

Problemy zdrowotne owczarka staroangielskiego

Owczarek staroangielski jest stosunkowo zdrowym i odpornym psem pasterskim. Istnieje jednak kilka chorób typowych dla tej rasy. Odnotowano przypadki wystąpienia:

• głuchoty,
• zaćmy,
• zapalenia ucha zewnętrznego,
• postępującego zaniku siatkówki (PRA),
• ataksji móżdżkowej,
• odwarstwienia siatkówki,
• niedoczynności tarczycy.
• Bobtaile narażone są również na skręt żołądka i IMHA (immunologiczną niedokrwistość hemolimfatyczną).

Dysplazja stawów biodrowych (CHD)

Jednym z głównych problemów zdrowotnych tej rasy jest dysplazja stawów biodrowych (CHD). U osobnika z predyspozycją do tej choroby duży wpływ na rozwój i dalszy jej przebieg mają sposób żywienia, a także nadmierny wysiłek fizyczny.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa

Owczarki staroangielskie wykazują też szczególne predyspozycje do kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM, dilated cardiomyopathy), która jest schorzeniem układu krążenia charakterystycznym dla ras średnich i dużych. W szczególności dotyczy osobników starszych. Do objawów kardiomiopatii rostrzeniowej należą: zaburzenia oddechowe, kaszel, osłabienie, ospałość, nietolerancja wysiłkowa, powiększenie obrysu brzucha, a także utrata przytomności.

Średnia długość życia psów tej rasy wynosi 10-12 lat.

Specyfikacja żywienia bobtaila 

Apetyt bobtaila często idzie w parze z brakiem ruchu, wówczas niekorzystnie odbija się na wadze, wyglądzie oraz na kondycji i zdrowiu psa. Dlatego należy go żywić racjonalnie, bowiem pozwala to zmniejszyć ryzyko kontuzji i poprawić kondycję psa. Rodzaj karmy i jej ilość powinna być dostosowana indywidualnie do potrzeb danego osobnika. Podczas ustalania diety powinno się brać pod uwagę: wiek, wielkość, aktywność i stan zdrowia.

Skręt żołądka

Owczarki staroangielskie mają skłonności do skrętu żołądka, tak więc dzienną rację żywieniową najlepiej podzielić na dwie mniejsze porcje. Ponadto po posiłku pies powinien odpocząć. Miski z jedzeniem i wodą należy umieścić na odpowiedniej do rozmiaru psa wysokości.

Pielęgnacja owczarka staroangielskiego

Owczarek staroangielski jest psem wymagającym czasochłonnej pielęgnacji z uwagi na obfite owłosienie. Posiada charakterystyczną, gęstą i długą okrywę włosową, z grubą warstwą nieprzemakalnego podszerstka. Jego włos jest lekko falisty i twardy. Aby utrzymać szatę w odpowiednim stanie, należy go regularnie czesać, tak by nie usunąć podszerstka.

Pielęgnacja psa jest niezmiernie ważna nie tylko ze względów estetycznych, ale przede wszystkim ma ogromny wpływ na jego zdrowie. Oprócz tego, że podczas pielęgnacji skóra oczyszczana jest z kurzu, brudu, łupieżu oraz z martwych włosów i pasożytów, zabiegi te mają bardzo korzystny wpływ na cały organizm. Wskutek masażu pobudzane jest krążenie krwi. Niezbędne są również kąpiele. Zadbany bobtail imponuje swoim wyglądem i wywołuje duży podziw.

W dawnych czasach pielęgnacji tych psów nie poświęcano zbyt wiele czasu. Wiosną podczas strzyży owiec obcinano owczarki na krótko. Bujna sierść bobtaila sprawiała bardzo ważne zadanie, bowiem chroniła psa przed niesprzyjającymi warunkami środowiska.

Charakterystyczną cechą owczarka staroangielskiego jest przebudowany zad, tzn. wyższy niż wysokość psa w kłębie. Przebudowany zad podkreśla się odpowiednim czesaniem, co jeszcze bardziej uwydatnia tę cechę.

Piśmiennictwo:

1. Gough A., Thomas A.: Predyspozycje rasowe do chorób u psów i kotów. Wydawnictwo SIMA WLW, Warszawa 2006.

2. Janowski A.: Mój pies championem. Ergos, Warszawa 2002.

3. Monkiewicz J., Wajdzik J.: Kynologia. Wiedza o psie. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego, Wrocław 2007.

4. Nelson R.W., Couto C.G.: Choroby wewnętrzne małych zwierząt. Tom I. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2008.

5. Räber H.: Encyklopedia psów rasowych. Tom I. MULTICO, Warszawa 1999.

6. Rousselet-Blanc P.: Larousse Encyklopedia Pies, BGW, Warszawa 1993.

7. Verplank M.: Notes from the grooming table. Animus, Inc. 2004.

8. Walkowicz C., Wilcox B.: Successful Dog Breeding: The Complete Handbook of Canine Midwifery. Tom 2. Howell Book House Hungry Minds, 1994.

9. http://pl.wikipedia.org.

10. www.vetopedia.pl.

Autor:

mgr Anna Malwina Stojak, zootechnik, groomer