Dodano: 21.09.2022, Kategorie: Dermatologia
Dysplazja naskórka u west highland white terierów (dermatoza hiperplastyczna WHWT)
Choroba jest typową dermatozą rasową, spotykaną wyłącznie u jednej rasy psów – co znajduje swoje odzwierciedlenie w nazwie choroby. Choroba została opisana pod koniec lat 80 ubiegłego wieku przez Scotta i Millera. Początkowo uważano, że jest to genetycznie uwarunkowane dysplazja naskórka i przypuszczano, że dziedziczenie obywa się na drodze autosomalnej recesywnej. Zaburzenia dotyczące rogowacenia naskórka, występujące u chorych zwierząt, są czynnikiem, który prowadzi do malasseziozy i następnie do rozwoju nadwrażliwości w stosunku do jej alergenów. Obecnie większość naukowców skłania się do opinii, że zaburzania dotyczące naskórka maja charakter wtórny, a piewotną przyczyną choroby jest rozwój reakcji nadwrażliwości w stosunku do alergenów drożdżaków z rodzaju malassezia, jak również przewlekłą reakcją zapalną i ciągłymi urazami spowodowanymi świądem. Tezę te wspiera fakt, że u niektórych z opisanych przypadków po zastosowaniu leczenia przeciwgrzybiczego oraz odczulania dochodziło do ustąpienia objawów klinicznych. Wykonane badanie histopatologiczne po kilku miesiącach leczenia wykazało ustąpienie typowych (opisanych w dalszej części tekstu) objawów histopatologicznych. WHWT są rasa, która predysponowana jest zarówno do atopowego zapalenia skóry jak i do malasseziozy co może wyjaśniać występowanie objawów choroby u tej rasy psów.
Objawy kliniczne
Pierwsze objawy kliniczne choroby pojawiają się najczęściej u młodych zwierząt w wieku poniżej 12 miesiąca życia. Nie stwierdza się predylekcji płciowej Często objawy ujawniają się u kilku osobników z miotu. U chorych osobników typowe objawy to przetłuszczanie się włosa, co jest jednym z pierwszych objawów. Następnie pojawia się rumień świąd dotyczący twarzy, małżowin usznych kończyn i brzucha jak również przedpiersia. Ponadto mogą być obecne w niewielkiej liczbie takie wykwity pierwotne jak grudki i krosty. Skóra zwierząt jest tłusta, często pokryta tłustym wysiękiem, z dużą liczbą łusek, co jest charakterystycznym objawem zespołu keratołojotokowego z przewagą komponenty gruczołowej. W dalszej kolejności włos wypada i pojawiają się wyłysienia, przebarwienie skóry, a następnie dochodzi do jej zliszajowacenia.
Rozpoznanie choroby
W rozpoznaniu choroby dużą rolę odgrywa to, że jest to problem o ścisłej predylekcji rasowej. Ponieważ dotyczy często zwierząt ze sobą spokrewnionych należy zwrócić uwagę w wywiadzie na występowanie podobnych objawów u osobników spokrewnionych. Badanie cytologiczne czy to poprzez wykonanie preparatów odciskowych czy tez za pomocą testu z taśmą samoprzylepną wykazują bardzo duża liczbę drożdżaków malassezia. Oczywiście taka sytuacja jest bardzo powszechna również u atopowych WHWT . Badanie histopatologiczne pozwala na stwierdzenie zmian dotyczących skóry i naskórka. W obrazie histopatologicznym obecna jest parakeratoza, gąbczastość, przerost naskórka, hiperkeratozę mieszkową oraz zapalenie okołonaczyniowe i liszajowate, widoczna jest też egzocytoza limfocytów jak również znaczny przerost gruczołów łojowych. W niektórych preparatach mogą być widoczne również drożdżaki Malassezia.
Leczenie
W leczeniu skuteczne jest zwalczanie malasseziozy jak również miejscowe kąpiele z zastosowaniem szamponów przeciwłojotokowych. W przypadku stosowania szamponów keratołojotokowych, kąpiel powinna być przeprowadzana 1 do 2 razy tygodniowo. Odnośnie leczenia zakażeń grzybiczych można zastosować ketokonazol, enilkonazol, lub flukonazol przez co najmniej 30 dni. Pomocniczo mogą być również stosować leczenie miejscowe z zastosowaniem szamponów przeciwgrzybiczych zawierające w swoim składzie 2% mikonazol, chlorheksydynę lub też siarczek selenu. W przypadku powikłań bakteryjnych niezbędne jest ponadto wdrożenie antybiotykoterapii. W niektórych z opisanych przypadków stosowano również odczulanie, ale ponieważ równocześnie wdrożone było leczenie przeciwgrzybicze trudno jednoznacznie stwierdzić czy poprawa wynikała z immunoterapii czy właśnie z leczenia przeciwgrzybiczego. Po zaprzestaniu leczenia zwykle dochodzi do ponownego namnożenia się mikroorganizmów, co powoduje konieczność ciągłego podawania leków u chorych zwierząt np. co drugi dzień. We wczesnych stadiach choroby niektórzy autorzy sugerują podawanie glikokortykosteroidów. W jednym z opisanych przypadków zastosowano w leczeniu interferon . Lek ten był polecany jako jedna z opcji w leczeniu atopowego zapalania skóry, a ponieważ w przypadku hyperplastycznej dermatozy WHWT mamy o czynienia z rozwojem nadwrażliwości w stosunku do alergenów drożdżaków M. pachydermatis lek okazał się skuteczny w zapobieganiu nawrotom choroby.
Autor:
dr hab. Marcin Szczepanik
Bibliografia:
-
Scott D.W., Miller W. H., Griffin C. E.: Veterinary Dermatology. W.B. Saunders Company Philadelphia 2001
-
Claudia S. Nett, Iris Reichler, Paula Grest, Beat Hauser Claudia E. Reusch Epidermal dysplasia and Malassezia infection in two West Highland White Terrier siblings: an inherited skin disorder or reaction to severe Malassezia infection? Veterinary Dermatology 2001, 12 , 285–290
-
Moriello K., Masom I.,Handbook of small animal dermatology Elsievier Science Ltd Oxford 1995
-
Koji Nishifuji, Seong-Jun Park, Toshiroh Iwasaki, A Case of Hyperplastic Dermatosis of the West Highland White Terrier Controlled by Recombinant Canine Interferon-.GAMMA. Therapy, Journal of Veterinary Medical Science, 10.1292/jvms.69.455, 69, 4, (455-457), (2007)
-
Hyperplastic Diseases of the Epidermis, Skin Diseases of the Dog and Cat, 10.1002/9780470752487, (136-160), (2005).
-
Tai‐An Chen, Richard E. W. Halliwell, Peter B. Hill, Failure of extracts from Malassezia pachydermatis to stimulate canine keratinocyte proliferation in vitro, Veterinary Dermatology, , 13, 6, (323-329), (2002).
-
Nishifuji K., Park SJ, Iwasaki T., Acase of hyperplastic dermatosis of the west highland white terrier cotrolled by recombinant canine interferon gamma therapy. J Vet. Med Sci 2007 69 455-457
Opisy rycin:
Ryc.1 WHWT dermatoza hiperplastyczna widoczne wyłysienia rumień i zliszajowacenie w okolicach pach, szyi, klatki piersiowej.
Ryc.2 Pies z ryciny 1 obecny rumień i zliszajowacenie na brzuchu zwierzęcia
Ryc.3 pies z ryc 1. Widoczne wyłysienia rumień i zliszajowanie w okolicach pach, widoczny ponadto tłusty wysięk.
Ryciny dzięki uprzejmości dr hab. Piotra Wilkołka